Читать книгу Plattdeutsche Briefe, Erzählungen und Gedichte - Friedrich Wilhelm Lyra - Страница 7

Inhaltsverzeichnis

Sau geer'n ick auck wual woll, de Dokter mag mi schlaunen!

Sau kann ick dach vorwahr na'n Baarendiik nich gaunen.

De siäl'ge Lazarus satt wual nich sau vull Piine

As ick in düsser Tiidt; 't is baule dat ick griine[1]; Dann baule tuck't't mi misfährlick in'n Koppe Un baule priek't[2] 't mi as Süwwels[3] in'n Hoppe[4]. Kurzum, kurzam ick bin upstunds wat quiälk[5] un leige[6], Wann dat nich wenner riss't[7], geht't wual met mi to'r Neige. Dach träust' ick mi met Gatt, — vergatt de je 'n Düütsken? Wen He nich ey'ken[8] will, den krigt He vor de Pütsken. — Mag ick 'n Vorschlag doon, un 'k meen' he kiön' bestaunen, Sau lat us, wann Du wult, na'n Muusenbörger gaunen; Daar hümp'l'k na wual hen met miine lammen Schuaken[9] Un Du weest sülwenst wual, de Muus kiön't Kaffe kuacken De auck nich leige is ... — De Biergmannske in Ehren. — Wat ducht di, schiöl' wi us daar Muaren es henkehren? Daar kweim' ick na wual hen, met miine piil'ken[10] Schinken, Willt nich met Springen gaun, sau gaa et dann met Hinken. Man is't di nich to Kopp' sau donne bi[11] to kruupen, Un most du dann p'rfass'[12] bi Biergmanns Kaffe suupen, Sau stüür' mi man Bescheed düür diine aule Triine, Dann kiön' wi je d'rnau, bi'n Glaase Beer of Wiine, Up'r Muusenbuorg auck wual 'n Praus[13] bi Eene sitten Un uäwer Haug' un Platt un Düt un Dat us stritten. Wann di dat sau gefällt, lat mi de Tiidt bescheen, Dann schall'r mi miin Suöhn' unner'n Aarme auck hen leen[14] Un dann will wi den Schnack es na Gebühr düürplüüstern[15]; Ick riecke Fründ, du schast'r hen un wier bi schmüüstern[16]. — Si man nich quaut[17], miin Fründ, üm düsse Saabeliggen[18], Ick mot met Söckes wat mi Tiidt un Piin vertiggen[19]. De Annern sittet All' bi Tengens schwaaren Disken Un ick bedrööw'de Schelm mot mi'r't Muul vor wisken! —

Osnabrück, den 18. Juni 1844.

I, i! — Nu fällt mi't in; vor niigentwintig Jahren

Üm düsse Tiidt harr ick 'r wual 'n Eed up schwuaren,

Dat'k auck wual sau bito 'n Daalschlag vor de Köllen[20] Af anners[21] kriigen harr', as miine Fründe föllen. Miin' Schülligkeit heww' ick'r redlick auck e daunen, Daar heww' ick Breewe up, de kiön't'r vor bestaunen[22]. — Uuse Hauptmann wöörd des schwaaren Daages Büüte, De Cameraaden föllen mi to'r Siidte; Man[23] den Jüng'sten dää'n se Nicks ... Ick leede[24] miine Helden, Sau goot ick ichtens konn ... Met Rohm vor se to melden: »Wual Jeddern den to'm Siege ick e föhrt, Na hüüt' de Dank des Vaaderlands geböhrt.« (Up miinen Wammse hänkt nich vooren, De Steern, daar Viele met stolzirt, Afgliick he mi wual auck gebührd' Un mehrmals to e luawet wooren....[25] Je nu! — de Wüstheet[26] trüü vulldauner[27] Plicht Is auck e noog;... des Teekens b'höft[28] 't nich. —) Et is sau auck al goot.... Uuse Herrgatt si e priesen! Ick frögge mi alldach, dat ick'r bi e wiesen Un dat ick'r miin Fell auck nett[29] to hier e giewen, Dat wi wier Düütske sind, de ruhig konnen liewen. — Heww' ick'r auck de Piin un Pliiten[30] bi upsacket, De mi al hen un wier sau röokelaus[31] anpacket; Sau blift mi dach de Traust: Wann us de Kuulengriäwer[32] 'T leste Bedde ree't[33], sind alle Piine uäwer. In miinen Sankbook steht: Heft di hier Naut e drücket, Werst du in jener Welt 'r duwwelt vor beglücket. — Wöör'k nich sau jeewe frisk[34] un fröhlick na van Harten, Wöör' ick wual längst vergaun, vor allen Leid un Schmarten, Un wöör' wual längst al duuk't[35] van alle Seer[36] in'n Liiwe Un harr' den Dag nich sehn, daar ick düt Breefken schriiwe. Dach kann me sick all'nhand wat uut'n Sinne schlaunen Un hält den Kopp man risk, dann blift' m'r auck na gaunen. — 'T was'n stuuren Dag[37], 'n rechten Knuakenfiller[38], Dann dat vergrell'de[39] Volk schlöög wunnerlicke Triller; Se keiken gaar nich wier[40], de Saatans, waar se schööten. Ji Rackers, kuomt es wier!... Se schiöl't ju bett[41] wual mööten[42]. —