Читать книгу Шигырьләр / Стихи (на татарском языке) - Габделджаббар Кандалый - Страница 47

Кечекдин сәүдем, и күңлем зыйасы[579],

Йөрәгем-бәгърем, күзем тутыйасы.

Үзеңне күрмәен[580] күңелемне алган,

Көйдереп тә яндырып утка салган.

Морадым, мәкъсудым, күрер күзем сән,

Нәчә елдин бирле сүләр сүзем сән.

Нәчә елдин бирле җәһдеңдә әфгяр[581],

Гамең берлә гъәриблыкда герифтар[582].

Сәне нәчә сыйфат кыйлсам төгәнмәс,

Вәли[583] күрмәй кеше һәргиз ышанмас.

Ләбең – йакут, дешең энҗү дезелмеш,

Йөрәк-бәгърем сәнең өчен өзелмеш.

Гыйшыклыкдин берәүгә ут чакылса,

Гаҗәб улмаз җиһан утка якылса!

Гыйшык хәле мәризъдан[584] каты, ачы,

Кочаклашып үбешмәкдер гыйляҗы[585].