Читать книгу Pretorianie - Guy de la Bedoyere - Страница 9

31 rok p.n.e.–14 rok n.e.

Oktawian uczynił z pretorianów stałą, dobrze zorganizowaną i uprzywilejowaną część fundamentu swojej władzy, którą sprawował jako August – pierwszy rzymski cesarz. Gwardia pretoriańska cieszyła się świetnymi warunkami służby i wysokim żołdem, ale August rozproszył żołnierzy tej formacji po całym Rzymie i Italii, dzięki czemu udało mu się uniknąć wrażenia, że rządzi jako wojskowy dyktator. W działalności publicznej opierał się na swojej legalnej pozycji, pomijając jednocześnie w oficjalnym przekazie, że doszedł do władzy i utrzymywał się przy niej dzięki brutalnej sile. Potrzebował legionów oraz gwardii – a one potrzebowały jego. W wyniku tej współzależności ukształtowała się dynamika władzy, która w kolejnych wiekach przyniosła daleko idące konsekwencje. Utworzono ważne stanowisko prefekta pretorium, co wymagało postawienia na czele potencjalnie niebezpiecznej siły jakiegoś człowieka (lub kilku ludzi). Ponadto August próbował założyć dynastię, a to z kolei rodziło pytanie: czy gwardia jest lojalna wobec urzędu, czy osoby cesarza?

Treść dostępna w pełnej wersji.