Читать книгу Wszyscy na Zanzibarze - John Brunner - Страница 10

Z banku OBRAZÓW: montaż scen, ekran niepodzielony, ujęcia nastrojowe, wyreżyserowane, kręcone głównie z helikoptera – widok na korek przy wjeździe na autostradę w New Jersey w 1977 roku (3/4 miliona samochodów, z których ponad szesnaście tysięcy musiano zezłomować na miejscu), przenikający się ze scenami z godzin szczytościsku na Piątej Alei, Oxford Street i Placu Czerwonym; dalej sceny z udziałem kretynów, debili i fokomelików.

Z banku DŹWIĘKÓW: „Dzisiaj gratulujemy Portoryko zwycięstwa w walce z lobby hodowli dzieci. Ludziom, którzy niedawno obchodzili swój dwudziesty pierwszy wiek, z trudem przychodzi uwierzyć, że zaledwie trzydzieści lat temu autostrady i miasta dławiły się i dusiły od nadmiaru rzekomo przemieszczających się metalowych konstrukcji, które tak uparcie zajeżdżały sobie nawzajem drogę, że w końcu przejrzeliśmy na oczy. Po co zawracać sobie głowę ważącym dwie tony skomplikowanym stalowym gadżetem, który nie będzie ci do niczego potrzebny, kiedy już dotrzesz tam, dokąd zmierzasz? Który nawet nie dowiezie cię na miejsce w rozsądnym czasie? Który – i to jest najgorsze – swoimi wyziewami powoduje raka i bronchit, czym wydatnie skraca twoje życie?

Podobnie jak istoty żywe, samochody również dokonały żywota, gdy środowisko, w którym żyły, osiągnęło stan nasycenia ich ekskrementami. My sami, jako istoty żywe, nie chcemy, żeby to samo stało się z nami. I po to właśnie potrzebne nam jest prawodawstwo eugeniczne. Chwała niech będzie Przedostatniemu Stanowi za dołączenie do większości, która w porę dostrzegła zagrożenie i postanowiła przymknąć oko na drobne niedogodności nowej legislacji, jakie nieodłącznie wiążą się z kontrolowaniem ludzkiego składnika naszego świata.

To był wstępniak Greater New York Timesa”.