Читать книгу Bł. Matka Speranza - José María Zavala - Страница 10

CUDA ZA ŻYCIA

Nie po raz pierwszy zakonnica, znana już w całych Włoszech jako święta mniszka, ponieważ za życia dokonywała cudów, podobnie jak sam Jezus, wymiotowała krwią w obecności świadków.

Zanim pójdziemy dalej z naszą opowieścią, zauważmy, że nawet jeśli ją tak nazywano, to ona sama w ogóle nie uważała siebie za świętą. Pewnego dnia, kiedy była zajęta szorowaniem schodów przed domem, podeszła do niej starsza kobieta i zapytała właśnie o „świętą mniszkę z Collevalenzy”. Wtedy Matka odpowiedziała: „Moja córko, w klasztorze nie ma świętych mniszek, chociaż wszystkie staramy się takie być. Zapewniam cię, że w tej chwili żadnej świętej nie ma”. Jakiś czas później, podczas rozmowy ze swoim spowiednikiem księdzem Gino Capponim potwierdziła to, mówiąc: „Ojcze, klasztor powinien być fabryką świętych, ale na razie nie ma tutaj żadnej świętej”.

4 czerwca 1959 roku ojciec Arsenio Ambrogi, kapłan z niemal dwudziestoletnim doświadczeniem, poinformował księdza Mario Giallettiego, że tego samego ranka około godziny dziesiątej Matka Speranza poczuła się bardzo źle i znowu wymiotowała. Tym razem to miłość do kapłanów stała się przyczyną jej nieopisanego bólu.

Sama siostra potwierdziła to Giallettiemu dwa dni później. Gdy tylko poczuła się lepiej, powiedziała: „Panie Jezu, ofiaruję Ci to za tego kapłana, który tak bardzo cię obraża. Wiesz, że od siedmiu lat modlę się za niego, a jeszcze nie dane mi było z nim porozmawiać”. Wtedy Jezus odparł: „Wyjrzyj przez okno... Dzisiaj przyjdzie cię odwiedzić”.

Tym duchownym był proboszcz z Perugii. Właśnie przyjechał do Collevalenzy, żeby dotrzymać towarzystwa siostrze. Tego samego popołudnia spotkał się z Matką Speranzą. Wszedł i nim zdążył otworzyć usta, mniszka powiedziała mu prosto z mostu: „Synu, od siedmiu lat modlę się za ciebie. W twojej parafii już nikt się nie spowiada. Ty sam dopuszczasz się licznych świętokradztw i niszczysz wiele dusz”. Następnie opowiedziała mu, jak siedem lat wcześniej Pan pokazał jej księdza, który moralnie źle się prowadził, aby ufna w miłosierdzie Boże powierzyła Mu jego życie. Tego dnia ów kapłan narodził się na nowo.