Читать книгу ТАНЛАНГАН АСАРЛАР - - Страница 101

Белга боғланди-ю ғайрат камари,

Лоқайдлик шарпаси чекинди нари.

Қисқа сатрларга жо бўлди, не тонг,

Кўнглим билан узун суҳбат самари.

О кўнглим, дунёда кўҳна севги бор —

Борлиқ биносига метин пойдевор.

У-ку, хабарсиздир сен борлигингдан,

Унинг борлигидан сен бўл хабардор.

– Ишқ ҳайрати, балким, танҳо юракда,

Ҳайратомуз ишлар, балким эртакда?

– Сен қидирган ҳайрат қараб турибди,

Баҳорга ҳомила бўлган куртакда.

Гоҳ қуёшли, гоҳи булутли осмон,

Гоҳи имконлимиз, гоҳи беимкон.

Қуёш – нур, булут – дур ёмғирин туғар,

Заминимиз шундай ҳикматли макон.

Тилни тутиб турар, гапнинг сираси,

Ўттиз икки тишнинг зич панжараси.

Жаҳолат чоғида қафасдан чиқиб,

Чақса борми ногоҳ – битмас яраси.

Ҳикмат кўп яхшилар қаноатида,

Қайга елмоқдасан ҳасад отида?

Бу йўлдан манзилга етган бормикан,

Айтгил, бирор кимса – инсон зотида.

Аянчлидир бургут гар у бепарвоз,

Ғазал битилмаса – нечун оқ қоғоз?

Энг хунук манзара будир аслида:

Сукутдаги созчи, ғилофдаги соз.

Она остонадан бошланур ҳар йўл,

Покиза ниятнинг манзиллари мўл.

Мен толпинган жаҳон: қўшиқ, бахт, вафо…

Кўнглим, жаҳонгашта, жаҳонгашта бўл.

Хоҳи сурон солгил, шивирла хоҳи —

Акс-садо қайтарар тоғлар даргоҳи.

Ҳаётда хоҳ жоҳил, хоҳи оқил бўл —

Тоғда деб ҳис этгил ўзингни гоҳи.

Баҳор бутоғидан узилди япроқ,

Шу қисматни ўйлаб жон ичра титроқ.

Лоқайд қаролмайман: япроқ ва жонни

Ўз қаърига олиб лоқайддир тупроқ.

Кўп давронлар ўтди. Ер – кўҳна ёшда,

Не турли хаёллар эди ҳар бошда:

Улуғ биноларга тош қўйди Меъмор,

Сажда изи қолди баъзи бир тошда.

Гул – саҳро жаннати, о ишқий оташ, —

Кўнгилнинг гулидир, кўнгилгадир нақш.

Жаннатлардан нари – Саҳрои Кабир

Севги четлаб ўтган юракка ўхшаш.

Борлиқ иборатдир ҳикматхонадан,

Ҳар байт далолатдир ҳайратномадан:

Севги отлиғ соғлом фарзанд туғилар,

Ажаб, юрак отлиғ дардчил онадан.

Таъзим билан келса, ўнг қўлини ол,

Кўрдингки қўлида на тош, на қурол.

Ошиқмагил қўлда тоши йўқ, дея,

Бағри бошдир, бағри тошдир, эҳтимол.

Севги ногоҳ эшик қоқди, билмадим,

Ғамсиз дилда оташ ёқди, билмадим.

Не синоат сўнг Кун бўлиб фалакдан

Кулиб боқди, нега боқди, билмадим.

Минг дардга дармон бор гиёҳ бағрида,

Оқ ниятлар назми – сиёҳ бағрида.

Зинога йўл кўпдир, риёга йўл кўп,

Йўлини йўқотган гумроҳ бағрида.

Қисматинг не кечар, шеърим, билмадим,

Қўлдан учирганим содиқ кабутар.

Балки боқий умр ато қилмадим,

Бахтинг қай ҳасратли дилни овутар?

Сенсиз-ку изидан чиқмас коинот,

Сенсиз ҳам фараҳли тонглар отади.

Кимга эҳтиёжсан ва кимга нажот,

Руҳинг қай бир қалбда руҳ уйғотади.

Сенда – муҳаббатим, бор қувончу ғам,

Дилбар суҳбатларга сен бир баҳона.

Дўстга айланади бегоналар ҳам

Сен туфайли, шеърим – дўсти ягона.

Қўлга олиб ўшал нотаниш одам —

Умрида, ишқида умринг узайтсин.

Майли, авж пардада куйламаса ҳам,

Шунчаки, ёрига шивирлаб айтсин.