Читать книгу АСАРЛАР (I жилд) - - Страница 12

Хатлар ёздим: “Бормисан, сингил,

Дарахтларим менинг омонми?

Мен омонман, танимоқдаман

Гоҳи баланд, гоҳ паст инсонни”.

Хатлар ёздинг: “Бормисан, ака,

Келгунингча етадими пул?

Хаёлларим менинг ҳам катта,

Тугатяпман ўнни мен бу йил”.

Хатлар ёздинг: “Ака, бормисан,

Тушунарсан балки мени ҳам:

Шаҳар бориб ўқимоқчиман,

Нетай, рухсат бермаслар онам”.

Сен хаёлсан дунёда, синглим,

Мен хаёлга бахш этгайман тил.

Йиллар ўтар – етарми йўлим,

Йўллар ўтар – етармикин йил?

Юрагимда туғилган шафқат

Камол топса агар бехато,

Йўлимдаги ҳар қандай ҳайрат

Мени бир кун қилгайдир адо.

Сенинг бўлса тақдиринг – Хаёл –

Конвертларда учиб келган қуш.

Сен дарахтсан – қийнаган савол,

Сен хаёлсан – кўринмас товуш.

Баҳор пайти аста силкиниб,

Туйғуларинг кўтарганда бош,

Қутлар сени биринчи бўлиб

Эрта кириб келган қалдирғоч.

Тушуниш бу – қийналиш демак,

Қийноқ гоҳ бахт, гоҳи пушаймон.

Тушунмасдан соф қолмоқ керак,

Сен соф қолгин, пок қол, сингилжон!

Соғинаман дарахтлар билан

Бирга баъзан меҳру қадрни.

Соғинаман хаёлингдай соф,

Хатларингда келган шаҳарни.