Читать книгу АСАРЛАР (I жилд) - - Страница 7

Менинг дарахтимни кесманг, отажон!

Қўйинг, гуллар очсин маъсум соғинчим.

Қўйинг, барглар ёзсин,

Тугсин мевалар,

Бу дарахт – севинчим,

Менинг овунчим.

Менинг дарахтимни кесманг, отажон.

Барча айб мендадир,

Бу дарахт нечун?

Одобсизлик қилганим-чун,

Ёдингиздами –

Адабимни бергандингиз бир хипчин билан,

Бу дарахт – ўша хипчин.

Алам қилгандайин гўё шу куни

Ерга қадагандим мен уни.

Пахса деворларни кўп қорлар босди,

Қорлардан сўнг эса баҳорлар босди.

Бу ниҳол кўкарди, бўй чўзди, ўсди.

Куртакдай кўнглимни бузманг, отажон,

Менинг дарахтимни кесманг, отажон.

Мен ҳам одам бўларман бир кун,

Шу дарахт сингари япроқлар ёзиб,

Гуллаб, завққа тўларман бир кун.

Кетгай дилингизнинг оғриқ доғлари,

Яшнаб шовуллагай умр боғлари.

Гарчи кичикдирман жисман, отажон,

Ҳаётни тушундим қисман, отажон.

Менинг дарахтимни кесманг, отажон,

Қўйинг, болалигим кесманг, отажон!