Читать книгу Sürgün - - Страница 51

Dərd olsaydın, köksümdə yer alardın,

bəlkə qəmsən, bəlkə adi kədərsən,

dərd olsaydın, gözümdə yer salardın,

olsan belə, özgə dərdi qədərsən.

Dünya soyuq, məzarımız nəmişkən,

küləklərin, şaxtaların üzü sərt,

mən demədim, aşıq Veysəl demişkən,

şairlərin sadiq dostu dərddi, dərd.

İstəmirəm, söz söyləyib bezdirim,

mat qalmışam, heç bilmirəm neyləyim,

bəlkə səni ürəyimdə gəzdirim,

bəlkə səni özümə dərd eyləyim?

Batmaz yasa dərd dağını yıxanlar,

üstü-başı demə qarmış şairin,

qoy desinlər gözlərimə baxanlar,

ah, nə gözəl dərdi varmış şairin…