Читать книгу Sürgün - - Страница 53

Dərdlər, qəmlər məst elədi,

xiffət qocaltdı şairi,

ayrılıqlar qəsd elədi,

möhnət qocaltdı şairi.

Gözlərində alov, cəngi,

hey uçdu bəxt çərpələngi,

payıztək saraldı rəngi,

həsrət qocaltdı şairi.

Bu surətin seyrinə gəl,

nə tez cövrün dəyişdi ləl,

cavan idi bir il əvvəl,

şöhrət qocaltdı şairi.

Sübh çağı günəş püstəmi,

bulud lay-lay, üst-üstəmi?

…Şair qocalmaq istəmir,

qürbət qocaltdı şairi.