Читать книгу Sürgün - - Страница 56

Nə qaçırsan, yer bəllidir, göy bəlli,

hara getsən bu qabıqdan çıxış yox,

elə bildin dünya hamar dünyadı,

elə bildin dərə yoxdur, yoxuş yox?

Harda olsan, yağış tutar, qar gələr,

gizlətməyə yer tapmazsan başını,

əlin çatmaz, axar sular qarışdı,

siləmməzsən yanaqdan göz yaşını.

Gecə kimi qaralmasın qanın heç,

bulud varsa, arxasında günəş pərt,

bir də onda ayılarsan yuxudan,

hamınındır bir nəfərə gələn dərd.

Heyif, heyif, sevgi olub yad bizə,

sevincimiz əzabımızla təndi,

bu adamlar daş yükləyə-yükləyə,

bir-birinə daş atmağı öyrəndi…