Читать книгу Sürgün - - Страница 52

Bölüb ayırmışıq bir olan dərdi,

mən çarxam, səninsə qolların pərdi,

səndə axşam düşüb, məndə səhərdi,

biz ayrı dünyanın adamlarıyıq.

Mən yerəm, torpağam, sən dişli xışsan,

mən bulud, sən məndən yağan yağışsan,

mən yazam, sən gələn sazaqlı qışsan,

biz ayrı dünyanın adamlarıyıq.

Bir vaxtlar sevgimiz vardı bir qucaq,

sən güldün, mən gülün üstündə saçaq,

mən daşam, sən yanıb qurtarmış ocaq,

biz ayrı dünyanın adamlarıyıq.

Bu göy də həməndi, bu yer də həmən,

nə sən günahkarsan bu işdə, nə mən,

birimiz arıyıq, birimiz çəmən,

biz ayrı dünyanın adamlarıyıq.

Birimiz qürbətik, birimiz durna,

uç get uzaqlara, yorulub durma,

birimiz ət olduq, birimiz dırnaq,

biz ayrı dünyanın adamlarıyıq.

Sən dağsan, mən dağda dumanam, çənəm,

sən sünbül, mən isə saralmış dənəm,

həsrət, qübar sənsən, ayrılıq mənəm,

biz ayrı dünyanın adamlarıyıq…