Читать книгу In die land van pamperlang - Linda Rode - Страница 35

Оглавление

“Liewe Baardman,” kwetter Tinktinkie, “jy het die

sagste, warmste baard vir ’n tinktinkie-nessie.”

Skoenlapper fladder in en uit die lang wit baard en

sê: “Jy moet nooit jou baard sny nie. Dis die lekkerste

blyplek vir my.”

En Liewenheersbesie maak haar rooi vlerkies met

die swart kolletjies oop en sê: “Hier in jou lang wit

baard voel ek veilig.”

Dan glimlag die ou, ou man. Sy oë blink. En hy

vergeet heeltemal dat hy al oor sy lang baard begin val . . .

Maar op ’n dag kry hy ’n verkoue. ’n Nare verkoue.

’n Aaklige verkoue.

’n Al-ler-aak-lig-ste verkoue.

Eers word sy neus so rooi soos ’n beet.

Toe begin sy oë water.

En toe begin hy nies!

A-tie-sjoe! A-tie-sjoe! Aaaaa-tiésssjjj!

By die heel laaste aaaaa-tiésssjjj! fladder Tinktinkie

en Skoen­lapper en Liewenheersbesie verskrik uit sy

baard. Dit voel of die wêreld om hulle ontplof.

Die ou, ou man met die lang spierwit baard



25

In die land van pamperlang

Подняться наверх