Читать книгу Seryjni mordercy - Michelle Kaminsky - Страница 13

Pytanie: Na jakie cztery główne kategorie dzielą się motywy seryjnych zabójców?

Odpowiedź: Ronald M. Holmes i Stephen Holmes, autorzy książki Serial Murder, wyróżnili w niej dwie kategorie seryjnych zabójców – tych skupiających się na procesie (mordujących powoli, nierzadko przy użyciu tortur) i tych, którzy skupiają się na czynie (tych interesuje sam akt zabójstwa).

W ramach typologii zaproponowanej przez autorów dochodzi następnie do rozbicia każdej z powyższych kategorii na dwie podkategorie. W efekcie otrzymujemy podział seryjnych zabójców na cztery podkategorie odpowiadające ich motywacjom (dwie pośród zabójców skupionych na procesie i dwie wśród tych skupionych na czynie).

Seryjni zabójcy skupieni na procesie

Hedoniści. Ci seryjni mordercy zabijają „dla zabawy” czy też dla dreszczyku emocji. Ich ofiarami są często obce, przypadkowe osoby, którym śmierć zostaje na ogół zadana sprawnie i w sposób pozbawiony podtekstu seksualnego. Modelowym przykładem zabójcy hedonisty był Carl „Coral” Watts, który miał czerpać ze swoich morderczych czynów ogromną przyjemność. Życie straciło z jego rąk od trzynastu do stu kobiet.

W kategorii hedonistów mieszczą się także seryjni zabójcy „kierowani żądzą”, czerpiący rozkosz seksualną z torturowania swoich ofiar czy nawet z ich okaleczania. Tak właśnie można określić Jelenę Łobaczewą z Rosji. Zabiła ona na ulicach Moskwy czternaścioro bezdomnych, a po zatrzymaniu zeznała, że: „Dźganie przypadkowymi ruchami ciała umierającego człowieka dostarczało jej… przyjemności porównywalnej z tą, którą czerpie się z seksu”. Łobaczewa przechowywała także zdjęcia okaleczonych ciał swoich ofiar.

Jako hedonistów klasyfikuje się także „zabójców dla zysku”, którzy po prostu mordują dla pieniędzy. Przykładem mogą być tu mafijni cyngle czy „czarne wdowy”, kobiety mordujące mężów lub partnerów po to, by odziedziczyć po nich pieniądze czy majątek.

Żądni władzy. Mówimy tu o seryjnych zabójcach będących często psychopatami, ale niedoświadczających zaburzeń psychotycznych. Osoby takie dążą do kontroli i dominacji. Zabójcy z tej podgrupy często dopuszczają się gwałtu, ponieważ jest on wyrazem dominacji nad ofiarą. Za zabójców żądnych władzy uznaje się też „anioły śmierci”, czyli opiekunów mordujących pacjentów w domach opieki. Wyrazem żądzy władzy jest u nich chęć zapanowania nad życiem i śmiercią drugiego człowieka.

To żądza władzy w dużym stopniu motywowała Teda Bundy’ego, choć widoczna była też u niego hedonistyczna żądza rozkoszy. Bundy modelowo wpisuje się w jeden ze schematów najbardziej typowych dla zabójców żądnych władzy – skrywał się za „maską normalności” (zwaną też czasem „maską poczytalności” lub „maską zdrowia psychicznego). Pojęcie to stworzył w roku 1941 psychiatra Harvey Cleckley. Opisał nim osoby, które na pozór wydają się uprzejme, ujmujące, charyzmatyczne, i ogólnie robią wrażenie prawych obywateli.

Seryjni zabójcy skupieni na czynie

Wykonujący misję. To seryjni zabójcy biorący na cel określoną grupę. W wielu przypadkach tą grupą bywali: czarnoskórzy, prostytutki, bezdomni czy homoseksualiści. Zabójcy, o których tu mowa, uważają, że pewne grupy społeczne to element niepożądany, niezasługujący na to, by żyć. Jelena Łobaczewa, wspomniana wyżej zabójczyni wiedziona żądzą seksualną, mieści się jednocześnie i w tej kategorii.

Pomiędzy rokiem 1977 a 1980 biały supremacjonista i były członek Ku-Klux-Klanu Joseph Paul Franklin wziął na muszkę czarnoskórych na terenie całych Stanów Zjednoczonych. Zabił przy użyciu karabinu snajperskiego ponad piętnaście osób, a kilka kolejnych ranił. Misją Franklina było powstrzymanie „mieszania się ras”, które uważał za „grzech wobec Boga i natury”.

Wizjonerzy. Zabójcy wizjonerzy mają przeważnie zaburzenia psychotyczne. Mordują wiedzeni wizjami lub wykonując polecenia głosów, które słyszą. Podczas procesu cierpiącego na schizofrenię paranoidalną Herberta Mullina jego adwokat w mowie początkowej poinformował przysięgłych, że jego klient jest „najzwyczajniej całkowicie obłąkany”. Mullin – wyjaśnił prawnik – słyszał głosy nakazujące mu zabijać ludzi na ofiarę, aby zapobiec trzęsieniom ziemi.