Читать книгу Seryjni mordercy - Michelle Kaminsky - Страница 15

Pytanie: Jakie elementy składają się na triadę Macdonalda?

Odpowiedź: Triadę tworzą trzy elementy, które psychiatra sądowy J.M. Macdonald uznał za najpoważniejsze prognostyki przyszłych brutalnych zachowań. Są to: podpalanie, enureza (moczenie się) oraz okrucieństwo wobec zwierząt.

Swoje wnioski opisał Macdonald w tekście opublikowanym w roku 1963 w „American Journal of Psychiatry”. Artykuł nosił tytuł A Threat to Kill[5], a ustalenia Macdonalda oparte były na analizie porównawczej setki pacjentów Colorado Psychopatic Hospital w Denver. Czterdzieścioro ośmioro z nich miało zaburzenia psychotyczne, a pięćdziesięcioro dwoje nie. Wszyscy grozili komuś kiedyś śmiercią, ale nikt z setki pacjentów nie dokonał zabójstwa.

Trzy lata po publikacji artykułu Daniel S. Hellman i Nathan Blackman zweryfikowali teorię triady na próbie osiemdziesięciu czterech więźniów. Ich ustalenia zdawały się potwierdzać wnioski, do których doszedł Macdonald.

W ciągu niemal sześćdziesięciu lat, które minęły, odkąd Macdonald nagłośnił swoje ustalenia, triada stała się często powielanym składnikiem nauczania kryminologii i psychologii. Mało tego! Wspominają o niej nawet bohaterowie serialu Prawo i porządek: sekcja specjalna.

A jednak, jest to teoria błędna.

Sam Macdonald wyraził wątpliwości co do niej w swojej książce Homicidal Threaths[6] z roku 1968. Następnie, bardziej rygorystyczna weryfikacja naukowa wykazała, że nie sposób udowodnić korelacji pomiędzy triadą a morderczymi skłonnościami. W swojej książce z roku 2001 zatytułowanej Base Instincts: What Makes Killers Kill?[7] neurolog Jonathan H. Pincus dowodzi, że występowanie elementów triady wskazuje jedynie, iż dana osoba doznała maltretowania w dzieciństwie. Nie jest to natomiast zwiastun brutalnych zachowań.

Oczywiście, u wielu seryjnych zabójców napotkamy elementy triady. Przykładowo, Edmund Kemper był okrutny wobec zwierząt, a Andriej Czikatiło moczył się w nocy. Jest jednak wiele dzieci, które przejawiają takie zachowania, a wcale nie zostają seryjnymi zabójcami.

Tym, którzy chcieliby dowiedzieć się na ten temat więcej, znakomity przegląd sprawy da praca Kori Ryan z roku 2009 zatytułowana The Macdonald Triad: Predictor of Violence or Urban Myth[8]. Uwaga, zdradzam zakończenie! Ryan uznała, że „empiryczne dowody na słuszność teorii są słabe”.

Na szóstkę zasłużyli ci, którzy wiedzieli, że triada Macdonalda bywa także nazywana „triadą mordercy”, „triadą Hellmana i Blackmana” oraz „triadą socjopatii”.

* * *

koniec darmowego fragmentu

zapraszamy do zakupu pełnej wersji