Читать книгу Атам үчүн. Эскерүү ирэтинде - Мирлан Бакытович Калдыбаев - Страница 3

Атаке арман көп сага айта албаган.

Арман көп өзүңө жаза албаган.

Атаганат жаштыгым кете бердиң.

Сырым көп ичимде айтылбаган.

Жаңыдан жети жашка толгонумда,

Аң-сезим эми-эми ойгонгонунда,

Кете бердиң азаптарга бизди таштап.

Болоор эле дагы он жыл болгонуңда.

Декабрьдын орто чендин бир түнүндө,

Кабар келди куттуу биздин үйүбүзгө.

Атаңар оо ааламга узап кетти,

Не азап болду экен бул күнүңүздө.

Аттигиң кош айтыштым атакемден.

Оо теңирим эмне күнөө ал пендеңен.

Атаке айта турган арманым көп.

Жериң болду жата турган жер деген.

Сездиң бекен уулуңдун жетилгенин.

Сездиңби бул уулуңдун эмгектерин.

Жазма акын жаралыпмын бул ааламга.

Сездиңби уулуңдун эрезеге жеткенин.

Оо атаке сезген болсоң сен эгерде,

Кубандыңбы? сүйүндүңбү эмгегиме.

Атаке көргүм келет. сагындым..

Оо аллахым ушул беле бул пендеңе.

Эмне дейин айтаар сөзүм бул болсун!

Бейиштен орун алып жайың болсун!

Жаткан жериң жайлуу болсун!

Топурагың торкоо болсун!