Читать книгу Gargantua i Pantagruel - Rabelais François - Страница 76
Księga druga
Pantagruel291, król Spragnionych292. Historia przywrócona do swej pierwotnej osnowy, obejmująca jego przeraźliwe dzieła i uczynki, ułożona przez nieboszczyka mistrza Alkofrybasa, abstraktora piątej esencji
Dziesięciowiersz Mistrza Hugona Salela293 do autora tej książki
Rozdział piętnasty. Jako Panurg przedstawia sposób bardzo nowy zbudowania murów Paryża
ОглавлениеJednego dnia Pantagruel, pragnąc odświeżyć się po swoich studiach, wybrał się na przechadzkę za miasto. Towarzyszył mu Panurg, mając pod płaszczem nieodłączną butelkę i nieco solonej szynki: bez tego bowiem nigdzie się nie ruszał, powiadając, iż to jest jego przyboczny oręż i innej broni nie nosił. A kiedy Pantagruel chciał mu darować szpadę, odpowiedział iż uciskałaby mu śledzionę.
– Ależ – rzekł Epistemon – gdyby cię ktoś napadł, jakżebyś się obronił?
– Wierzgając butem – odparł – byle pchnięcia były zabronione.
