Читать книгу Oudewater en omtrek, Geologisch, Mythologisch en Geschiedkundig Geschetst - Willem Cornelis van Zijll - Страница 30

merkwaardig altijd tweede Pinksterdag invallende en omstreeks Hoenkop plaats hebbende, zijn welligt sporen van het heidensche Midzomerfeest.

De kermis op het nabijgelegen Haastrecht, die op den tijd van midzomerfeest invalt, biedt eveneens nog een treffend spoor daarvan aan: als de kermis begint, wordt aan beide zijden van het dorp een kruis opgerigt, en wie dan balling was mogt op dien tijd ongehinderd het dorp binnenkomen. Dit laat zich uitmuntend verklaren als men weet, dat ook met het Baldursfeest welligt alle veten zullen zijn vergeten en het zwaard in de scheede bleef.

Toen nu Baldur in den strijd bezweken was, treurden daarover de goden en ook de gansche natuur in de volgende weken, daarom ook staat in Julij Heimdall, de wachter der goden, op de tinne des hemels, en houdt de wacht tegen Mispelheim’s zonen, want zwoel is de lucht en groot het gevaar na Baldur’s dood. De vuren, in de vorige maand ontstoken, duren des nachts voort, opdat het monster der duisternis, als het tegen de zon mogt aanrukken, moge verschrikt worden.32

Het geldersch gebruik, om bij het invoeren van den laatsten oogst met emmers en gieters vol water achter eene deeldeur te staan oppassen, om zoowel den aanvoerder als de veldvrucht daarmede te begieten, omdat dezelve in den algemeenen rouw niet droog mag binnenkomen, hield voor jaren en houdt misschien nog stand in den omtrek van het nabijgelegen Bodegraven, alhoewel eenigzins gewijzigd.

In Augustus gaat de rouw der godenmoeder ten einde, zij bezoekt weder de woningen der menschen, voor wie weder feesttijd aanbreekt.33 Het is de tijd van den oogst immers, en wie zou zich dan niet verblijden? De heidenen deden dit reeds, want de geheele oogsttijd was een vreugdetijd, en geen der geringste, wijl het derde groote jaarfeest daarin plaats had.

Wederom een treffend bewijs hunner natuurvereering. De natuur toch, die in Mei, boomen en planten met kracht deed ontluiken en in Junij en de volgende maand als het ware stilstond even als de godenmoeder treurende, herleeft in Augustus merkbaar, gelijk ook bij de koningin van Asgard, wier rouw ten einde gaat. De natuur doet het plantenheir nog eenmaal met kracht ontluiken, en daarna is de ontwikkeling voor dat jaar geëindigd, en de bladeren en de bloemen vallen weder af.

Loopen wij echter onzen tijd niet vooruit.

Men meende, dat in Augustus de