Читать книгу Нæмыгдзæф бонтæ - Юлия Санахъоты - Страница 20

Ис абон Нафийæн гуырæнбон.

Ирыстон ын арфæ кæны.

Хæлар ын чындæуы цæрæнбон.

Йæ адæм ын бузныг зæгъы.

Фæнды нæ æнæниз уай, хъæлдзæг,

Хуыздæр дуджы райгæ цæрай.

Дзаджджын уа, фæлмæн уа Дæ фæззæг,

Фыдыбæсты амонд уынай.

Ирыстоны иузæрдыг хъæбул,

Уæзданæй, сабырæй цæрыс.

Тыхст дуджы нæ мæсыг куы фæкъул, —

Ныфсы цæджындз уымæн лæууыс

Цæсгомæздæхт адæммæ ́дзухдæр,

Йæ тыхст у Дæ зæрдæйы рыст.

Нæ йæ уарзыс искæмæй цъусдæр,

Нæ фæразыс уымæй ысхуыст.

Æнцон фæндаг царды нæ зыдтай,

Нæ Ирыл цырагъау сыгътæ.

Дæ адæмыл дардæй нæ фыстай, —

Фыдызæххæй истай тыхтæ.

Дæ фæндиаг Ирæн йæ фидæн,

Нæ кæстæртæй райæт Дæ уд.

Нæ уæзæг цы нæ уал уа хицæн,

Ирыстоны фидæны цинæй

Ныккæсæт Дæ зæрдæмæ рухс!

Нымайæд нæ мин хатты минтæй,

Дæ дзыллæйы хорздзинад хъус!