Читать книгу Kroniki Archeo Skarb Atlantów - Agnieszka Stelmaszyk - Страница 12

Legenda o Atlantydzie

Jedyna garść informacji, jaką posiadamy o Atlantydzie, pochodzi od greckiego filozofa Platona. Napisał o niej w swoich dwóch dialogach pt. „Timajos” i „Kritias”. Wiadomości owe pochodzą od mędrca Solona, który z kolei usłyszał je od egipskiego kapłana ze świątyni Naith w delcie Nilu. Według tych relacji królestwo Atlantydy znajdowało się gdzieś za słupami Heraklesa na wyspie tak ogromnej, jak połączona Libia i Azja. Było to potężne państwo, które w wyniku kataklizmu zniknęło pod powierzchnią morza 9 tysięcy lat przed naszą erą.

Atlantyda była okrągłą wyspą ze wzgórzami pośrodku, które otaczały na przemian koncentryczne pasy ziemi oraz kanały wypełnione wodą. Na szczycie góry stał królewski pałac, a w pobliżu niego znajdowała się świątynia Posejdona, patrona wyspy. Posejdon objął bowiem we władanie Atlantydę już w czasach, gdy bogowie dzielili między siebie świat.

Atlantom niczego nigdy nie brakowało, ponieważ wyspa obfitowała w żyzne gleby oraz metale szlachetne i diamenty.

W dialogu „Kritias” Platon mówi:

„Bogactwo posiadali tak olbrzymie, jakiego ani przedtem nigdy w żadnym królestwie nie było, ani też kiedykolwiek później nie powstanie.”

Nas najbardziej interesują wzmianki Platona na temat świątyni Posejdona i posągu, który się w niej znajdował:

„Całą świątynię pomalowali po wierzchu srebrem z wyjątkiem naszczytników. Naszczytniki były złocona. Wewnątrz widniał sufit z kości słoniowej, cały złotem, srebrem i mosiądzem urozmaicony. Zresztą wszystkie mury, słupy, i posadzki wyłożyli mosiądzem. I złote posągi postawili w środku, więc boga, który stał na wozie i powoził sześcioma końmi skrzydlatymi. Był taki duży, że głową pułapu dotykał, a naokoło setka Nereid na delfinach (…)”*

Wiemy zatem, jak wyglądał posąg Posejdona. Naszym największym marzeniem jest go odnaleźć.

Bartek

*(Tłumaczenie: Stanisław Witwicki)

Platon:

wielki grecki filozof, uczeń Sokratesa. Żył w latach 427-347 p.n.e. Jako arystokrata odebrał staranne wykształcenie i był wszechstronnie utalentowany. Pisał dialogi, w których zawarł swoje myśli oraz rozważania filozoficzne.