Читать книгу Mitschwingen - Annalisa Hartmann - Страница 15

Es fröit mi, die Lüt vom Land z gseh. D Burä uf dä Traktore, d Töfffahrer, d Manne uf em Dorfplatz, wo un­ermüedlech ihres färngstüüretä Outo usprobiere. D Geisse, wo mer jedes Mau hingernachä louffä, wen i a ihne verbychume. Es fröit mi, eifach chly necher dranne z sy a auem.

Suure Mocke steit uf der schwarze Tafälä am «Löie». Das tönt eigetlech no fein. Ä churzä Momänt dänken i drüber nache, am Ungglä Polä z schribe, dass i z Wiftrech bi und mys Interwiu öppä am sächsi fertig isch und dass mer de grad gäbig Zyt hätte, für zäme sonä suure Mocke z ässe. Aber när chunt mer z Sinn, dass i ja sit däm Abe mit dä Bomfritt chum no öppis abä bringe. So wien i scho d Bomfritt säuber fasch nid ha abä bbracht. Stäbli um Stäbli. Und sit däm Momänt dert i däm grossä Feschtzäut am Schwingfescht han i mi ja nie meh richtig erhout.

Suure Mocke. Das isch ja scho chly typisch, dass mä das da ussä aschribt. Nüüt vo Super Bowls oder vegan oder Tschia. Aber we mä gar nüüt abä bringt, so wien i, de spiuts o gar ke Rouä, öb’s jetz suure Mocke oder Super Bowls git.

Eigetlech isch es no muetig, nüüt z ässe vor somene Termin. We mä im «Löie» mit eme Dorfpolitiker abgmacht het, mit eme Gmeindrat, wo wott Gmeindspresidänt wärde u drum ar ganze Houptstrass entlang uf jedem Plakat syni Zähn zeigt.

Mys Konzept für die Vorschouartikle isch es, zäme i Fürabe z gah. Sprich: zäme ga nes Bier z näh. Vilech hätt i gschider no öppis ggässe vorhär, dass es nid so yschlaht. Aber sogar die Sorg rückt i Hintergrund vor luter Fröid, dass i hüt chly necher a auem dran bi. Das heisst, necher a ihm dran bi, däm Schwinger. Plötzlech toucht da no die Idee i mir uf, dass Wiftrech ja gar nid so wyt wäg isch vo sym Huus. Wenn jetz es Outo ar Houpt­schtrass wür ahaute u öpper d Schibä abälah, de chönnt i doch sicher sy, dass är’s isch.

Nume öppis macht mer chly Angscht, won i hinger em Brunnä uf em Dorfplatz hocke, am färngschtüüretä Outo zueluege u warte, bis es füfi wird u der «Löie» uftuet. Nämlech d Vorstellig, dass er tatsächlech würd da häre cho, sys Outo würd parkiere, u när, ohni mi z gseh, i dä Waffäladä inägah. I ds Waffenhaus Schneider. Grad nä­bem «Löie». Wüu dert inä chönntin ihm nid nachägah. I wott dert nid ämau i ds Schoufänschter inä luege.

S isch mer scho klar, dass är mit Waffä z tüe het, wen er ja Jeger isch. Dass är weiss, wie schwär sech so nes Gwehr afüut. Dass är weiss, wie fescht dass mä muess abdrücke. Dass er das gnau im Gschpüri het. So Sache, won i nie würd wöuä wüsse u im Gschpüri ha. Und es isch klar, dass so nä Jeger o irgendeinisch i irgendä Waffälade inä muess. O we das no so unsympathisch isch.

So ganz bring i die Sache i mym Chopf eifach no nid zäme. Är mit syne liebä Ougä u nes Gwehr. Syni grosse Häng, won i a däm Abe mit dä Bomfritt immer wider ha müesse aluege, wüu si mer so hei gfaue, u won i am liebschtä i myni chlinä Häng hätt gno und sä hätt ghäbt und gluegt, wie sech das afüut. U mys Härz het scho ganz fescht gchlopfet, won i nume dra ddänkt ha. So fescht, dass i gar nümm aune Wort ha chönne fouge, wo a däm Abe sy gredt worde, und jetz Angscht ha, dass i denn wäg mym Härzchlopfe irgendöppis Wichtigs ha verpasst.

U plötzlech han i o chly Angscht, dass är das zimlech blöd chönnt finge mit der Unia. U überhoupt mys ganze Läbe, won i so füehre, wen i nid grad amnä Schwingfescht bi, auso fasch immer. Aber bevor dass i a däm cha fertig studiere, isch es scho füfi, und i muess mit em Gmeindrat i d Höhli vom Löi.

Är bsteut nume es Minerau, und i troue fasch myne Ohre nid. Aber är meints ärnscht. Är syg nid der klassisch Biertrinker. Und är heig de när no ä Sitzig. I bi haut di klassischi Biertrinkerin, und drum bsteuen i o myni Stange, säge däm Gmeindrat aber derzue, dass i de wäge däm scho no im Stand wirde sy, das Gschpräch z füehre. Är lachet nume.

Di Serviceagsteuti het nid viu z tüe, am füfi sy mir no di zwe einzigä Gescht. Drum chömä üsi Getränk schnäu. Si steut mir ds Wasser häre und ihm ds Bier.

Nei, hüt isch es für einisch umgekehrt, seit der Gmeindrat. Und genau dä Satz han i doch denn am Schwingfescht scho einisch ghört.