Читать книгу Mitschwingen - Annalisa Hartmann - Страница 23

Mit em Ungglä Polä gan i de glych no i Löiä ga ne suure Mocke bsteue. Nid uf diräktem Wäg. Vorhär ho­cken i no es Zytli uf däm Bänkli, dört ar Chrüzig, wo’s zum Bärgacher ufägeit, u uf der angerä Sytä i Richtig Oberdiessbach. Dört unger däm Boum, wo mer der Räge so schön uf mys Bletterdach chlopfet. Dört, won i dä Chüeh bim Grase cha zuelose. Das isch es schöns Grüsch, wi die das Gras abschrisse. Da chönnti gloub zimlech lang hocke u zuelose, we’s nid so chaut wär. U immer we es Outo verby fahrt, luegen i ganz guet inä, ob är dinnä sitzt, warte ständig uf dä Momänt, dass mau so nä Charä ahautet u är usschtigt. Aber es hautet niemer a. U d Chüeh schrisse wyter ihres Gras us. Immer riisigi Büschle ufzmau, das ghört mä denä richtig a. Es sy ja o würklech grossi Chüeh a derä Chrüzig. U plötzlech fragen i mi, wie dass es eigetlech wär, wen är würklech mau a mir würd verby fahre und när gar nid würd ahaute. Und je lenger dass i drüber nachädänke, deschto meh duet’s mi verunsichere. Vilech würd är mi ja gar nümm kenne. Mir hei üs ja ersch afä einisch gseh. U denn isch es scho bau chly schummrig gsy, i däm Zäut. Vilech wär’s eifacher, we är gar nid i somne Outo würd hocke. Vilech wär’s eifacher, we är mir eifach uf emnä Fäudwäg würd entgäge cho. Es wär ä ganz schpontani Begägnig, überhoupt nüüt Konschtruierts. Nüüt wi irgend so nes Träffe, wo mä abmacht u sech vorhär zähmau umzieht vor luter Nervosität. So öppis ganz Natürlechs. Das wär schön.

Won i es läärs Täuer vor mer ha u ersch afä nach denä vier Bitz Fleisch u öppä zäh Schlück Rotwii mit der Jagd usä rücke, luegt mi der Ungglä Polä ganz verwungeret a. Du? Das wär mir ja der Nöischt, dass di das intressiert. U i wott am Ungglä Polä nid umbedingt verrate, werum dass es mi ufzmau intressiert. Drum schnurren i eifach öppis vo Horizonterwiterig. U ds Wort Horizonterwiterig fingä eigetlech immer aui guet, o der Ungglä Polä. Är erklärt mir, dass i de haut einisch am vieri uf muess, wen i mit ihm uf d Jagd wöu. Für ihn syg das scho ir Ornig.

Vor em Yschlafe losen i no chly am Wind zue. Es isch haut nid so eifach, we mä beides isch. Gwundrig, aber o schüch. I ha’s schön gfunge, denn, ar Uni, mit denä Lüt, wo mir hei ds Gfüu ggä, i cha no sehr viu lehrä. I finge’s aber o schön, ä Tag z Wiftrech z verbringe, oder imnä angerä Dorf, mit denä Mönsche vo dört zäme z cho, wo mir ds Gfüu gä, i cha no sehr viu lehrä. Der Ungglä Polä het einisch gseit, mä lehrt immer öppis.

Und wie scho so mängisch im Läbe, wen i im Bett lige und am Wind zuelose, würd i gärn i mym eigetä Buech es paar Syte fürä bletterä und nachäluege, was dert steit. Öb’s überhoupt wytergeit. Oder öb ihm tatsächlech nume die einti Syte ganz am Afang gwidmet isch. Ä sehr schöni Syte. Eini, wo eim blibt, o we mä no zwöihundert angeri list. Aber das geit haut äuä nid, das mit em Füräbletterä.