Читать книгу Mitschwingen - Annalisa Hartmann - Страница 18

I finge’s schön, zmizt im Chueche z läbe. U bsungers schön fingi’s, mit der Sina u mit emnä Bierli unger der Loubä am Ländtetor z hocke u ar Aare zuezluege. I liebä dä Momänt, we mä dür das Tor geit. Die drü Stufe u ds Ruschä vor Aare, wo ein uf der angerä Sitä erwartet. Dä Klang vor Bewegig. Di grüeni Aare, di bruni Aare. D Schwümmer- u Gummiböötli-Aare. Di wiudi Aare. Di beruhigendi Aare. Die sanfti. D Aare mit dä schwarze Änteli, wo so fescht ihre Spass hei! I liebe’s, we scho öpper angers uf eim vo dä drü Bänkli sitzt. Ä Frou mit emnä höchä Rossschwanz, es Buech uf em Schoss. Mä muess gar nid zäme redä. Du hesch doch öppis, seit d Sina. U si het scho rächt. I ha öppis. Eigetlech bin i dervo usgange, dass i’s de ersch bim zwöitä Bier fürä bringe, aber jetz, wo d Sina scho fragt, verzeui ihre di ganzi Gschicht vo däm Schwingfescht, vo derä Faszination, dä ungerschidlechä Perspektive. I verzeue ihre, dass mi myni romantische Gfüu völlig überrascht hei, wüu ig ja nach au denä Steckbriefe, wo dinnä isch gstange, dass ihres Lieblingsgetränk Miuch isch, nid ha chönne dervo usgah, dass das die Sorte vo Ma isch, wo mir uf Ahieb gfaut. Dass är mir aber uf Ahieb het gfaue. U i verzeue vo derä Sehnsucht, wo är i mir gweckt het. Won i so haubersch fertig bi, faht d Sina gredi usä afa lache. Du hesch mit em Schwinger Bomfritt ggässe? Bisch du de voukomme creisi?

Mängisch sitzä mir hier ir Stadt vilech scho chly i’rä Babbl, seit si speter. Das mit äm Wäut-Entdeckä gfaut ar Sina uf au Fäu. Si wott wüssä, wien i mir das konkret vorsteue. U i säge, dass i wott wüsse, was dert louft, uf der angerä Syte. Dass es ja nid cha sy, dass mä drissg Jahr lang nie a nes Schwingfescht geit, ke Ahnig het, was Hornussä isch, dass mä amnä grossä Teil vor Gseuschaft eifach us em Wäg geit u ke Berüherigspünkt het. U de regi mi de wider drüber uf, we di ländlechä Gmeindä konservativ abstimme, frage mi, wie das cha sy u wär das cha sy. Wär das isch, wo däräwä uf derä Klimajugend umähacket. Und uf dä Usländer. I wott mit inä uf emnä Bänkli sitze u zuelose, was si säge. Was isch eigetlech so angers ir Stadt aus uf em Land?

Uf die «Red» wott d Sina grad mit mer astosse, u das gfaut’mer.

Uf jedä Fau bruche mir ä Plan, seit si. U das passt mer. Dass mir ä Plan bruche. Das isch äbe d Sina. Das sy äbe d Sina und ig ar Schiffländte. Drum isch es so schön, da im Chueche. Jetz steue mir afa mau ä Lischte zäme, wie dass mir de i Zuekunft am ländlechä Läbe chönnte teilha. Viehschou, Hornussä, Schwing­fescht, Wanderigä dür ds Ämmitau, Jagd. Jagd? Da runzlet d Sina de glych chly d Schtirn.

Usgrächnet du? Hesch ihm gseit, dass dys Lieblingstier Reh isch? – Aber nei, das han i ihm nid gseit.

Du bisch haut säuber ds Reh, seit si. U no einisch stosse mir üsi Fläschli zäme, u es git es schöns Grüsch.

I wott’s aber glych versueche, sägen i.

Für das bisch du doch viu z sanft.