Читать книгу Mitschwingen - Annalisa Hartmann - Страница 21

Der Lorenz isch ä richtige Röiber. Einä, wo immer chly nervös wird, we d Polizei a üs verby fahrt. Einä, wo vergisst, dass es nume es Spili isch. U im Chueche fahrt aupott es Polizeiouto a üs verby. U de müesse mir immer guet ufpasse, dass niemer merkt, dass mir wider einisch Honig oder Gmofi oder Sirup hei gstohle.

Wen er ä Fäderä am Bode fingt, de isch es nid eifach ä Fäderä, sondern ä Röiberfründinnefäderä. Üsi Wohnig isch di reinschti Höhli. Überau Stüu ufänang gstaplet, Dechinä, risigi Barrikade us Tischli, Schämeli, Chischtä, Chüssi, Kartong, Eierschachtle, Lampe, Trümmeli, Ha­rasse, Täsche, Tüecher, Plüschtiertli, Ghüder­­wage, Mär­meli, Bäueli, Chlötzli. Das sy üsi Röiber­ver­schteck. Öb i früsch gsugeret ha, öb i das ganze Gnusch wider ha uf­grumt oder öb i beidi Ouge ha zuedrückt u aues i däm erbärmlechä Zuestand la sy. Spetischtens wen i unger der Duschi stah, ghören i wider das Quitschä vo dä Stüu uf em Parggett. U när isch da no der haub Waud, wo bi üs im Wohnzimmer abglade wird. Au die Schtäcke, aso Fischruete, au die Tannzäpfe, Steinä, Hasunüss, Chegälä, Moos u Härd. Es het gar ke Sinn, unger der Duschi z stah und irgendöppis a däm Chaos wöuä z ändere. U mängisch steu i mir vor, wie schön das wär, we mir würklech der ganz Pargett würde mit Härd und Moos bedecke und üs i üserä chlynä Wohnig zmizt im Chueche üsä eiget chly Waud yrichte.

Vor em Yschlafe wott der Lorenz no ä Röibergschichts lose. U i chüschälä ihm ä Gschicht. Für dass üs d Polizei nid ghört. Vo üsem Verschteck im Waud und vo dä Hüng mit ihrnä guete Nasä, vo dä Schritte, wo mer ghöre, vom Honig, wo mir i grossä Mängine düe lagerä. Vor Polizei, wo üs suecht und nid fingt. Und won i ghöre, dass der Lorenz regumässig und chly lüter aafat schnuufe, bin i froh. I ha’s gärn, we my Röiberbueb schlaft. Und irgendwie würdi o gärn mau wider über es angers Thema mit ihm redä.

Bevor i säuber yschlafe, losen i no chly Jiutiubvideos. S isch äbe nä Mönsch uf Ärde. Das Lied hei mir gärn. I ha’s am Lorenz ds erschtä Mau vorgsunge, won är no es chlyses Bebe isch gsy. Aui vierzäh Strofä. U ha mi gfragt, öb mä so nä schwäri Choscht amnä Bebe scho cha zuemuete. I ha der Lorenz im Arm gschouklet und är isch ypfuset und het nüüt gäge das Lied gha. S isch äben e Mönsch uf Ärde, dass i möcht bi nim sy. U ds Vreneli ab em Guggisberg u ds Simes Hans-Joggeli änet dem Bärg. U mahn er mir nid wärde, vor Chummer stirben i. I ha das denn scho chly übertribe gfunge, won i das däm Bebe i myne Arme ha gsunge. U glych han i mir ja immer vorgno, dass i mit ihm uf eirä Ougähöchi wott redä, dass i nüüt wott verfäuschä u ehrlech sy. U jetz isch der Lorenz ja scho drü, u es faszniniert ihn, dass das Mülirad verbroche isch. Mir het dä Tegscht nie viu bedütet. Mir hei eifach d Harmonie gfaue. Aber jetz, won i da so im Bett lige u der Räge a d Schibe chlopfet, füehlen i mi plötzlech chly mit däm Vreneli verbunde, wo uf derä Sitä vom Bärg wohnt u einä gärn het vo änet em Bärg. U wo sech vilech o nid getrout, eifach überä z gah. Was isch de, wen s öpper gseht. Oder we si äne achunt u merkt, dass si am Hans-Joggeli gar nüüt meh z säge het. U nach zwöi Jahr Liebeschummer isch d Gschicht haut de eifach verby.