Читать книгу Яңа гасыр тавышы / Голос нового века (на татарском языке) - Антология, Питер Хёг - Страница 104

Йомшак куллар тиеп,

Таң атканда сөеп,

Назлап сыйпадылар башларым.

Иртә таңнан торып,

Көтүләрен куып,

Пешерде ул тәмле ашларын.

Ул пешергән ашлар…

Андый аш юк башка,

Ул ашларның тәме хәтердә.

Ул ягымлы тавыш

Шундый якын, таныш,

Пышылдар күк, менә әле дә…

Пышылдар күк, назлап:

– Уян, соңга калма!

Сөеп сыйпар кебек башымнан.

Юлга чыккан чакта

Озата калыр арттан,

Йомшак кулын куеп кашына.

Капкадагы калай

Күңелемә балдай

Догаларны яттан беләдер.

Ул калайның йөзе

Йомшак куллар эзен

Минем сыман якын күрәдер.

Йомшак куллар салган

Икмәк исе калган

Сеңеп капкадагы калайга.

Уелгандыр җанга —

Таңда уянганда,

Шул кулларны тоям һаман да.

Ул – ягымлы тавыш,

Күзләрдәге сагыш,

Маңгайдагы гасыр эзләрен,

Йомшак куллар ямен,

Ашларының тәмен

Башка берәүдә дә күрмәдем.