Читать книгу Dağlar - Aşıq Alqayıt - Страница 54

Qorxmuram ölümdən, bu, bir qanundur,

Bizsiz təbiətə hayıfım gəlir.

Hər qarış torpağa, yala, yamaca,

Vurduğu ziynətə hayıfım gəlir.

Ömür dedikləri qanlı bir dastan,

Kiminə çətindir, kiminə asan.

Dünyanın əşrəfı, şöhrəti insan,

Bəşəri xilqətə hayıfım gəlir.

Həyat mənalıdır bilmirəm nədən?

Kiminə qürbət el, kiminə vətən.

Milyon ürəklərdə kül olub gedən,

Bu şerə, sənətə hayıfım gəlir.

Əsiri deyiləm şöhrətin, varın,

Saxta gülüşlərin, bəd rəftarların.

Yalançı möminin, çox mollaların,

Getdiyi cənnətə hayıfım gəlir.

Həmişə gül açmır sən gözlədiyin,

Sevdiyin, seçdiyin, əzizlədiyin.

Duyğusuz gözələ hey bəslədiyin,

Ülvi məhəbbətə hayıfım gəlir.

Pərvanə özünü yandırar oda,

Hay vurub qıy çəkməz qartal yuvada.

Yaxşı ataların nankor övlada,

Çəkdiyi zəhmətə hayıfım gəlir.

Alqayıt, necoldu sevib, seçdiyin,

Dost deyib yolunda candan keçdiyin?

Nadan sərsərilə yeyib içdiyin,

Şəkərə, şərbətə hayıfım gəlir.