Читать книгу Dağlar - Aşıq Alqayıt - Страница 43

Bir qonaq gəlmişdi məclisimizə,

Deyərdin, müqəddəs çapardı, getdi.

Bu uçan könlümün xanimanını,

Bəlkə öz əliylə yapardı, getdi.

Saldı məhbəslərə daş ürəyimi,

Eylədi qəmlərə tuş ürəyimi.

Qəfəsdə çırpınan quş ürəyimi,

Əl atıb köksümdən qopardı, getdi.

Alqayıta müjdə yetirmişdi o,

Qüssəni gözündən itirmişdi o,

Dərdimə bir dərman gətirmişdi o,

Yenə də özüylə apardı, getdi.