Читать книгу Dağlar - Aşıq Alqayıt - Страница 37

Yondu heykəlini öz əllərilə,

Ələsgər tarixə bir gəldi getdi.

Mərdə tərif dedi, dastan bağladı,

Namərdin gözünə tir gəldi getdi.

Dünya sərvətindən çəkdi əlini,

Mənəm deyənlərin kəsdi dilini.

Ana-bacı bildi qızı, gəlini,

Sənət dünyasına pir gəldi getdi.

Sonsuz ümman idi, elə rəğbəti,

Müdrik kəlamları, sözü, söhbəti.

Qəlbində dəfn oldu, ilk məhəbbəti,

Möcüzə yarandı, sirr gəldi getdi

Möhnət qapısını döyən ustadın,

Qəza qamətini əyən ustadın.

Bisavad aşığam, deyən ustadın,

Dodağında zəbər, zir gəldi getdi.

Alqayıtam, dərdli ozan çox olub,

Sirr söyləyən, yuxu yozan çox olub,

Saz götürüb, şer yazan çox olub,

Yazıq Ələsgərim şir gəldi, getdi.