Читать книгу Dağlar - Aşıq Alqayıt - Страница 40

Heç kim toxunmasın Azərbaycana,

Yaralı pələngdir, şirdir bu torpaq.

Döşündən süd verib Prometeyə,

Müqəddəs ocaqdır, pirdir bu torpaq.

Zərdüşt dodağında dürlü kəlmədi,

Dünya xalısından keçən ilmədi.

Fatehlər çalışdı bölə bilmədi,

Əzəldən bir olub, birdir bu torpaq.

Məşhurdur aləmə xeyri-şərilə,

Təbibdir, loğmandır min cövhərilə.

Yoğrulub babamın alın təriylə,

Gövhər yatağıdır, zərdir bu torpaq.

Günəşdən alıbdır sönməzliyini,

Qeyrət zirvəsindən enməzliyini.

Ölüm ayağında dönməzliyini

Babam Nəsimiyə verdi bu torpaq.

Dilə gətir Qobustanda hər daşı,

Ulu tariximi öyrən, ay naşı.

Xəzər ətəyində donan göz yaşı,

Məftilli Arazdır, Kürdür bu torpaq.

Tanındıq aləmə od libasında,

Yaşadıq həqiqət təmannasında.

Qeyrətim, həyam var Qız qalasında,

Belə möcüzədir, sirdir bu torpaq!

Yolumuz əbədi kəhkəşan yolu,

Andımız Babəkin kəsilən qolu.

Odur ki, göylərdən uludur, ulu

Mehdinin, Həzinin yurdu bu torpaq.

Səndən soruşuram: – kim olub atan?!

Ya məslək oğrusu, ya da yurd satan!

Tutduğun mövqedən, a dinsiz utan!

“Rast”dır, “Cahargah”dır, “Şur”dur bu torpaq.

De, neçə qitədən dilədin aman?

Sizdə nə ar varmış nə ilqar, iman.

Vətən göylərindən çəkildi duman,

Tanıdı quzuyla, qurdu bu torpaq.

Alqayıtam, axı, dedim min kərə,

Siz elə bilməyin xəlvətdir dərə.

Xəbis ürəklərə, daş ürəklərə,

Nifrət qılıncını vurdu bu torpaq.