Читать книгу Dağlar - Aşıq Alqayıt - Страница 27

Xəbərsizəm baharımdan, qışımdan,

Müjdə gəlmir torpağımdan, daşımdan.

Şimşək çaxsın, od ələsin başımdan,

Bəlkə azam bir dumanda, çəndə mən,

Darıxmışam, qoyun gedim kəndə mən.

Zalım həsrət qanmı sağır gözümdən?

Perik düşüb, o çal-çağır gözümdən.

Düz on ildir kədər yağır gözümdən,

Köks ötürdüm, ömr eylədim ündə mən,

Darıxmışam, qoyun gedim kəndə mən.

Həyat vardı o söhbətdə, o sözdə,

Qovrulaydım o çınqıda, o közdə,

O gədikdə, o cığırda, o izdə

Bəlkə saldım bir gözəli bəndə mən,

Darıxmışam, qoyun gedim kəndə mən.

Ana Vətən, kor olaydım tüstünə,

Sən kim idin, kimlər girdi qəsdinə?

Haray deyib cəlladların üstünə,

El yerisə, dayanaram öndə mən,

Darıxmışam, qoyun gedim kəndə mən.

Ayrı düşdük neçə dostdan, qohumdan,

Dağlar, daşlar dilə gəlib ahımdan.

Buzlu bulaq niyə çıxmır yuxumdan?

Ağlayıram, sızlayıram gündə mən,

Darıxmışam, qoyun gedim kəndə mən.

Nə həzinmiş, nə kövrəkmiş bayatın,

Aman Allah, sonu buymuş həyatın?

Hörüyünü dəyişərdim Göy atın,

Yemləyərdim toyuqları hində mən,

Darıxmışam, qoyun gedim kəndə mən.

Zalım fələk saydığını sayırdı,

Ruhu candan, canı ruhdan ayırdı.

Alqayıtam, mənliyimi sıyırdı,

Görməmişəm belə dinsiz rəndə mən,

Darıxmışam, qoyun gedim kəndə mən.