Читать книгу Dağlar - Aşıq Alqayıt - Страница 36

Ey Təbrizim, anadillər susalı,

Zər tunc olub, mis qatılıb lələ də.

Zaman özü ələyindən keçirir,

Girinc olub, seçə bilmir hələ də.

Möhtəkirlər yaman tutdu yükünü,

Dözülməzdir pələng ahı, fil ünü.

Yalquzaqlar talan etdi sürünü,

Şir quyruğu girov qalıb tələdə.

Qurd quzuya, tülkü hinə pasiban,

Qarğa-quzğun bir-birinə mehriban.

Yançılara fıkir vermir baş çoban,

Nələr gəlir, nələr gedir şələdə.

Dərd sinəmi dağlamasın neyləsin,

Ürək qəmdə çağlamasm neyləsin?

Yazıq bülbül ağlamasın neyləsin?

Xar yapışıb, qanqal qonub gülə də.

Sərhəd boyu bir ün atım, ünləyim,

Şəhriyarı yada salım, inləyim.

Oxu, Araz, oxu, səni dinləyim,

Təşnə qəlbə bir dəryadır gilə də.

Zülmətlərə şölə saçaq biz gərək,

Dar ayaqda bükülməsin diz gərək.

Ey Təbrizim, qalx ayağa, süz görək.

Haqsız yerdə oxa dönər pilə də!

Addımbaşı zəli kimi sorulduq,

İstəyindən, arzusundan vurulduq.

Milçəklərə əl çalmaqdan yorulduq,

Qorxumuzdan fil demədik, filə də.

Xiyabanim, Səttar xanım səs eylər,

İgidlərim düşmən payın nəs eylər.

Fatehlərin yağlı vədi bəs eylər,

Od gizlənib, əl vurmayın külə də.

Ay Alqayıt, gümanın az, dərdin çox,

Qəlbin atəş, əqidən nur, fıkrin ox!

Xudafərin körpüsündən əsər yox,

İtkin düşüb Xan Kərəm də, Lələ də!