Читать книгу Dağlar - Aşıq Alqayıt - Страница 42

Yenə niyə fıkirlisən, qəmlisən,

Baxışına qurban olum, ay ana.

Bəstələnib dodağıma, dilimə,

Axışına qurban olum, ay ana.

Bəs deyilmi, məlul-məhzun durduğun,

Çırpındığın, hey özünü yorduğun?

O qotazlı corabıma vurduğun,

Naxışına qurban olum, ay ana.

Səngiməyib sən çatdığın od-ocaq,

Beşiyimə gizlətdiyin oyuncaq.

İldırımsan, başım üstə kükrə, çax,

Çaxışına qurban olum, ay ana.

Nə qamətdir, o nə qəddir bükdüyün?

Nəğmə dolu bir ürəkdir sökdüyün.

Sinən üstə ələdiyin, tökdüyün,

Göz yaşına qurban olum, ay ana.

Sevinc dedim, qəm ələndi payına,

Ulduzuna, günəşinə, ayına,

Payızına, baharına, yayına,

Sərt qışına qurban olum, ay ana.

Bir qartalsan, məskənini dağ görüm,

Ətrafını bağça görüm, bağ görüm.

Təşnə qəlbəm, başım üstə yağ görüm,

Yağışına qurban olum, ay ana.

Alqayıtam, al bayrağı ələ sən,

Bir dayaqsan bu obaya, elə sən.

Yer üzünə sülh, səadət dilə sən,

Alqışına qurban olum, ay ana.