Читать книгу Księga dobrych myśli - Beata Pawlikowska - Страница 27

Życie jest zwierciadłem stanu umysłu.

To, do czego jestem najbardziej przywiązana myślami, staje się moją rzeczywistością.

Dzisiaj w Dniu Babci rozglądam się więc dookoła siebie i pytam:

– W co wierzę? Tak naprawdę, w głębi serca?

Czy wierzę w to, że moje życie już się skończyło i nie mam już prawa do szczęścia?

Czy może raczej wierzę w to, że jestem w pełni wartościowym człowiekiem niezależnie od tego ile mam lat?

Czy wierzę w to, że „w pewnym wieku” tracę prawo do szczęścia?

Czy wierzę w to, że „w pewnym wieku” na pewno będę się czuła źle?

Czy wierzę w to, że „w pewnym wieku nie wypada robić pewnych rzeczy” albo „nosić określonych ubrań”?

Serio?...

Czy jak CHCĘ w to wierzyć?...

Ogłaszam dzisiaj moją wolność i niepodległość jako człowieka.

Niezależnie od tego ile mam lat, mam prawo do tego, żeby uczyć się nowych rzeczy, zmieniać się i nosić to, co lubię najbardziej!

Wierzę w wolność. Jestem wolna.

Wierzę w szczęście. Jestem szczęśliwa.