Читать книгу Księga dobrych myśli - Beata Pawlikowska - Страница 32

Jestem taka, jaka jestem. Wiem, że mam wiele zalet, mam też wady i staram się nad nimi pracować. Chodzi mi o to, że nie jestem idealna. Wiem o tym. Bo idealni ludzie nie istnieją. Każdy ma lepsze i gorsze strony. Po prostu. Taki jest fakt.

Dzisiaj zdaję sobie z tego sprawę i mówię o tym, ponieważ bardzo dużo wysiłku kosztowało mnie zrozumienie co to naprawdę oznacza.

Kiedyś byłam wściekła kiedy ludzie zachowywali się nieidealnie. Jeździli zbyt wolno albo zbyt szybko, marudzili przy kasie, nie mogli się zdecydować czego chcą, blokowali drogę albo obgadywali sąsiada. Wyzywałam ich w myślach, irytowałam się, czasem traciłam cierpliwość i mówiłam rzeczy, których potem żałowałam.

Teraz wiem i rozumiem sercem, że LUDZIE NIE SĄ IDEALNI. Więcej powiem.

Wiem też, że zachowanie innych ludzi znajduje się całkowicie poza moją kontrolą. Akceptuję ten fakt, rozumiem co to oznacza. Dlatego nie żądam, żeby każdy był rano wyspany i prowadził rześko samochód. Wiem, że spotkam ludzi, którzy będą zmęczeni, zdekoncentrowani, zatroskani czyjąś chorobą, niezdecydowani, powolni albo bezczelni.

Tak po prostu jest. Ludzie nie są idealni. Nigdy nie byli i nigdy nie będą.

Zamiast ich wyzywać, popędzać albo pouczać, ja SIĘ UŚMIECHAM!

Wiem, że nie mam kontroli nad tym jak się zachowują. Po co więc miałabym się tym tak bardzo przejmować? Dlaczego miałabym pozwolić, żeby to zrujnowało mój dzień i dobry nastrój?

Ludzie nie są idealni!!! Ludzie są tacy, jacy są!!! Rozumiem to, daję im prawo do błędów i pomyłek. To samo prawo daję też sobie.