Читать книгу Księga dobrych myśli - Beata Pawlikowska - Страница 34

Lubię ludzi. Chętnie im pomagam. Współczuję kiedy jest im trudno. Staram się znaleźć dla nich dobre rozwiązanie, pocieszyć, podnieść na duchu.

Jestem dobrym przyjacielem dla nich. Jestem też tak samo dobrym przyjacielem dla samej siebie. Zachowuję równowagę. Moje życie, moje zdrowie, moje marzenia i moje cele są równie ważne, a ja daję sobie takie samo prawo do opiekowania się moim życiem, jak opiekuję się innymi.

To jest bardzo ważne i zrozumiałam to dopiero wtedy, kiedy poczułam, że za chwilę całkowicie spalę się w ogniu cudzych kłopotów, oczekiwań, wymagań i mojej nieustającej gotowości do organizowania im życia.

Moja podstawowa odpowiedzialność to godne i szczęśliwe życie mojego własnego życia. To zresztą całkiem logiczne. Jak mogę oferować pomoc w urządzeniu życia innym, skoro sama nie jestem w stanie żyć szczęśliwie?

Moje życie jest równie ważne jak życie moich przyjaciół, krewnych i nieznajomych.

Pomagam im życzliwie, z serca i w miarę moich możliwości. Ale nigdy kosztem mojego życia. Ponieważ moja podstawowa odpowiedzialność jest przed samą sobą.

Ja jestem odpowiedzialna za to jak wygląda moje życie i moje szczęście. Zajmuję się tym zadaniem z pasją i radością. Dzięki temu mam się czym dzielić z innymi.