Читать книгу Die windvanger - Breyten Breytenbach - Страница 22

14

skilletjie lig groei om die klipskip in die ruim

wanneer son en maan om ons synsoeke tuimel:

omdat ons geanker is aan die groot vergeet

het ons tyd bedink

asof vergaan nie reeds ingeboek staan in ontstaan:

en van siklusse en ritmes ’n bedoeling gemaak

die heelal getjap met betekenis:

ek is twee-en-sestig jaar oud

in die koue wond van geboorte

buite flankeer vlinders en voëls

doenig met hul eie besighede

sonder die minste vlerkslag van vervreemding

binne skuifel die hand oor papier

op soek na die hier

wat flus nog uit die niet gestulp het:

hier’s ek weer

met my bloedsleep voor jou deur

ons skrywel ons dae dig met ballingink

totdat hulle donker soos die ewigheid is

en ook wanneer ons niks meer het om te sê

bly daar nog woorde oor

besig met hul eie doenighede