Читать книгу Die windvanger - Breyten Breytenbach - Страница 34

onthou

grootwind

kom en waai alles weg

die dakke en skoorstene met pluime vonke

en vensters met hulle spieëlruimte van strate en tuine

die dogtertjies se poppe swem swaar gerok in leivore

selfs die bloederige lyk opgehang in die solder

kry vlerke

totdat die stad van konkel en koggel en kul

wat die mense gebou het

platgevee is

en op die land word bome sidderend ontwortel

hegte en heinings raak afwesig

voëls stort as winterknalle uit die hemel

en wolke verdwyn soos rokke rook

agter die dun en bitter einder

net die opskryfhand bly klou aan papier

wil alles weg kan laat

sodat slegs die onsigbare

gedig bly hang

gekleef aan die eie gewig

van ’n wind woorde