Читать книгу die na-dood - Breyten Breytenbach - Страница 25
ons gedig
Оглавлениеsal ek dit weer onder jou aandag bring?
dat die maan statig in die spieël se verblinding
die vaart is wat ons poësie noem
maar, leser, jy wat ingeskeep is
is die enigste gedig
die enigste oopgaanontdekking
en ek skryf net vir jou
ek skryf net vir jou dig bedagte
versinsels van hoe ek jou verlyf
en ervaar met die versugting om
aan boord geneem te word
dis seker jou straf
om nie teen die prikkels van milde tugtiging te skop nie
sodat jy ligter voel
en soms aan my dink
hoe nader woordsog kom
aan die wegsink van skyn
en dalk ’n glasie rooiwyn skink?
jy wéét tog ek dors daarna
om die heerlike vog van jou hemelnessie te drink
en dan jou tepeltjies blink
te vryf tussen voorvinger en duim
tot stuiwers om die beurs te styf
en na die hemelse ruim gesleeptou te word
met jou daar te saamsaam
tot in lendeverstrengelde lengte van dae
en ons nagte
wat rym met nagte?
ek verbeel my geslagte het so gedroom
in die sagte skedes en skagte van jou lyf
ek versteek my in die gedagte
aan die sterbevonkte wagte
en kwartiere van ons wakkerslaap
die magte wat ons loslaat
wanneer ons dit die minste verwag
soos ’n drag voëls in die takelwerk
opskrik van die glans in die water
as jy ragfyn die asemstilte oor ’n ander boeg
gooi om te kom
en die vreugdevlae wat jy my dan bring
voor jy wegvaar met gestrykte seile
om te verdwyn
o lieflike koninginneboot
die diep spieël van see in
