Читать книгу die na-dood - Breyten Breytenbach - Страница 28

die lewe was lank bysaak:

ek kon met die heuning boer

wanneer die gedig ryp was

’n sluier oor my kop vou

en bewierook om die woedende woorde

weg te hou soos ’n weduvrou

in rou die vloeiende goud gleuwende

uit stanzas teen die lig laat gloei

maar nou is die korf leeg geroof

met slegs miere wat nog ’n saak probeer pleister

waarom so droewig, Byeboer? om te bou

aan lewe asof daar ’n lewe sou wees

vir die onthou

is immers ’n bevrugting van die verlede?