Читать книгу Kryqëzimi Me Nibirun - Danilo Clementoni - Страница 12

Baza ajrore Camp Adder â Ikja nga burgu

TÃ« dy personazhet e pazakontÃ«, akoma tÃ« veshur si beduinÃ«, sapo kishin hyrÃ« nÃ« strofkullÃ«n e tyre nÃ« qytet kur, nga portabli i lÃ«nÃ« ndezur mbi tavolinÃ«n e sallonit, njÃ« tingull i lehtÃ« me ndÃ«rprerje u tÃ«rhoqi vÃ«mendjen.

Â«Po tani kush dreqin Ã«shtÃ«?Â» pyeti me bezdi ai i holli.

Trashaluqi, gjithnjÃ« e mÃ« ngurrues, iu afrua kompjuterit dhe, pasi shtypi njÃ« fjalÃ«kalim vÃ«rtet tÃ« komplikuar, tha Â«ÃshtÃ« njÃ« mesazh nga baza.Â»

Â«Do tÃ« duan tÃ« marrin vesh rezultatin e operacionit.Â»

Â«MÃ« jep njÃ« sekondÃ« sa ta deshifroj.Â»

Mbi ekran u shfaqÃ«n fillimisht njÃ« varg karakteresh tÃ« pakuptueshme pastaj, pas njÃ« kombinimi kodesh tÃ« shtypur njÃ«ri pas tjetrit, mesazhi nisi ngadalÃ« tÃ« pÃ«rvijohej.

Gjenerali Ã«shtÃ« kapur dhe Ã«shtÃ« dÃ«rguar nÃ« bazÃ«n ajrore Camp Adder. Nevojitet operacioni pÃ«r lirimin e tij tÃ« menjÃ«hershÃ«m.

Â«Ãa dreqinÂ» thirri trashaluqi. Â«E kanÃ« marrÃ« vesh tashmÃ«.Â»

Â«Po si dreqin do ta kenÃ« marrÃ« vesh?Â»

Â«Bah, me siguri qÃ« kanÃ« kanale mÃ« direkte se tonat. Atyre atje nuk u shpÃ«ton asgjÃ«.Â»

Â«E sipas tyre si do duhet tÃ« veprojmÃ«?Â»

Â«E ku ta di unÃ«. KÃ«tu thuhet vetÃ«m se duhet tÃ« shkojmÃ« qÃ« ta lirojmÃ«.Â»

Â«KÃ«shtu te katranosur si jemi? Nuk mÃ« duket mirÃ« fare.Â»

Tipi i gjatÃ« dhe i hollÃ« nxori njÃ« karrige nga poshtÃ« tavolinÃ«s, e rrotulloi nÃ«ntÃ«dhjetÃ« gradÃ« pastaj, duke nxjerrÃ« njÃ« varg rÃ«nkimesh sporadike, u plandos. Â«VetÃ«m kÃ«tÃ« kishim mangut.Â»

MbÃ«shteti njÃ«rin bÃ«rryl mbi sipÃ«rfaqen e sheshtÃ« dhe hodhi vÃ«shtrimin pÃ«rtej dritares qÃ« kishte pÃ«rballÃ«. Vuri re se xhamat ishin krejt tÃ« pisÃ«t dhe se ana e djathtÃ« kishte njÃ« tÃ« Ã§arÃ« qÃ« e pÃ«rshkonte gati nÃ« gjithÃ« gjatÃ«sinÃ«.

Papritmas, ngriti sytÃ« menjÃ«herÃ« nÃ« drejtim tÃ« shokut dhe, pasi bÃ«ri njÃ« buzÃ«qeshje tÃ« vogÃ«l prej djalli, tha Â«MÃ« erdhi njÃ« ide.Â»

Â«E dija, e njoh mirÃ« atÃ« vÃ«shtrim.Â»

Â«Shko tÃ« marrÃ«sh kutinÃ« e ndihmÃ«s sÃ« shpejtÃ« dhe mÃ« lÃ«r tâi hedh njÃ« sy asaj xhungÃ«s qÃ« ke nÃ« kokÃ«.Â»

Â«Me thÃ«nÃ« tÃ« drejtÃ«n jam mÃ« shumÃ« nÃ« merak pÃ«r kyÃ§in tim tÃ« shkretÃ«. Nuk do tÃ« doja qÃ« tÃ« ishte thyer.Â»

Â«Mos u merakos, ta rregulloj unÃ«. QÃ« fÃ«mijÃ« doja tÃ« bÃ«hesha veteriner.Â»

Pasi kaloi pak mÃ« shumÃ« se njÃ« orÃ« dhe pas ilaÃ§eve kundÃ«r dhembjeve dhe pomadave tÃ« ndryshme tÃ« spÃ«rkatur ngado, tÃ« dy shokÃ«t nÃ« fakt ishin kthyer gati si tÃ« rinj.

I holli, pasi u pa nÃ« pasqyrÃ«n e varur nÃ« faqen pÃ«rbri derÃ«s sÃ« hyrjes, tha me njÃ« pamje tÃ« kÃ«naqur Â«Tani mund tÃ« veprojmÃ«Â» dhe u fut nÃ« dhomÃ«n e gjumit. Doli pas pak me dy uniforma ushtarake amerikane nÃ« dorÃ« tÃ« shtrira fund e krye.

Â«Po ato ku i more?Â» pyeti me habi trashaluqi.

Â«BÃ«jnÃ« pjesÃ« nÃ« pajisjet e emergjencÃ«s qÃ« kam sjellÃ« me vete. KurrÃ« nuk i dihet.Â»

Â«Ti je i dalÃ« mendsh krejtÂ» shtoi tipi i shÃ«ndoshÃ«, duke tundur lehtÃ« kokÃ«n. Â«E Ã§farÃ« duhet tÃ« bÃ«jmÃ«?Â»

Â«Ja planiÂ» foli i kÃ«naqur i holli ndÃ«rkohÃ« qÃ« i hidhte shokut tÃ« tij uniformÃ«n e prerjes XXL. Â«Ti do tÃ« jesh gjenerali RiÃ§ard Rajt, pÃ«rgjegjÃ«si i agjencisÃ« qeveritare shumÃ« sekrete ekzistencÃ«n e sÃ« cilÃ«s askush nuk e di.Â»

Â«QartÃ«, Ã«shtÃ« shumÃ« sekrete. Po ti?Â»

Â«UnÃ« do tÃ« kem krahu yt i djathtÃ«. Koloneli Oliver Morris, nÃ« shÃ«rbimin tuaj, zotÃ«ri.Â»

Â«DomethÃ«nÃ« jam eprori yt. MÃ« pÃ«lqen kjo gjÃ«.Â»

Â«Por mos tÃ« tÃ« bÃ«het zakon kjo, nÃ« rregull?Â» foli i holli duke mbajtur lart gishtin tregues. Â«Dhe kÃ«to janÃ« dokumentet tona me kartat pÃ«rkatÃ«se tÃ« identifikimit.Â»

Â«Dreq. NgjajnÃ« si tÃ« vÃ«rteta.Â»

Â«Dhe nuk mbaron kÃ«tu, plakoÂ» dhe i tregoi njÃ« fletÃ« letre firmosur direkt nga vetÃ« koloneli Xhek Hadson. Â«Kjo Ã«shtÃ« kÃ«rkesa zyrtare e dorÃ«zimit tÃ« tÃ« burgosurit pÃ«r transferimin nÃ« njÃ« vend mÃ« tÃ« âsigurtâ. Â»

Â«Po ku dreqin e more?Â»

Â«E printova mÃ« pÃ«rpara ndÃ«rkohÃ« qÃ« ti ishte nÃ« dush. Mendoje se vetÃ«m ti je magjistar i kompjuterit?Â»

Â«Jam i befasuar. ÃshtÃ« edhe mÃ« mirÃ« se origjinalja.Â»

Â«Do tÃ« paraqitemi nÃ« bazÃ«n ushtarake dhe do tâi bÃ«jmÃ« qÃ« tÃ« na dorÃ«zojnÃ« gjeneralin. NÃ«se do tÃ« kenÃ« kundÃ«rshtime, mund tâu themi gjithmonÃ« qÃ« tÃ« telefonojnÃ« direkt kolonelin Hadson. Nuk besoj se celulari mund tÃ« funksionojÃ« nÃ« hapÃ«sirÃ«Â» dhe tÃ« dy kÃ«shtu shpÃ«rthyen duke qeshur me tÃ« madhe.

Pas afro njÃ« ore, ndÃ«rkohÃ« qÃ« dielli ishte fshehur tashmÃ« mbrapa njÃ« dune tÃ« lartÃ«, njÃ« xhip ushtarak, brenda tÃ« cilit gjendej njÃ« kolonel dhe njÃ« gjeneral tÃ« veshur kokÃ« e kÃ«mbÃ«, u ndal para hyrjes sÃ« bazÃ«s ajrore tÃ« Imam Ali ose Camp Adder siÃ§ e kishin pagÃ«zuar amerikanÃ«t gjatÃ« luftÃ«s nÃ« Irak. Nga kulla e blinduar e vrojtimit dolÃ«n dy ushtarakÃ« tÃ« armatosur gjer nÃ« dhÃ«mbÃ« dhe u drejtuan me hapa tÃ« shpejtÃ« drejt automjetit. Dy tÃ« tjerÃ«, tÃ« mbetur pak mÃ« larg, i mbanin pasagjerÃ«t nÃ«n mbikqyrje.

Â«MirÃ«mbrÃ«ma kolonelÂ» foli ushtari qÃ« gjendej mÃ« afÃ«r, pasi e kishte pÃ«rshÃ«ndetur ushtarakisht. Â«Ju lutem, a mund tÃ« shoh dokumentet tuaja dhe ato tÃ« gjeneralit?Â»

Koloneli i gjatÃ« dhe i hollÃ« qÃ« gjendej i ulur nÃ« vendin e shoferit, nuk foli as edhe njÃ« fjalÃ«. Nxori nga xhepi i brendshÃ«m i xhaketÃ«s njÃ« zarf te verdhÃ« dhe ia vuri nÃ« dorÃ«. Ushtaraku u vonua duke e lexuar ca si shumÃ« dhe drejtoi disa herÃ« dritÃ«n elektrike tÃ« dorÃ«s nÃ« fytyrat e tÃ« dyve. Gjenerali ndjeu qartÃ« pikÃ«n e djersÃ«s qÃ«, nga poshtÃ« xhungÃ«s qÃ« kishte nÃ« ballÃ«, nisi tâi zbriste ngadalÃ« mbi hundÃ«, pÃ«r tÃ« rÃ«nÃ« pastaj mbi kopsÃ«n e tretÃ« tÃ« xhaketÃ«s, e tendosur jashtÃ« mase nga shtytja e fuqishme e barkut tÃ« madh qÃ« kishte poshtÃ«.

Â«Kolonel Morris dhe gjeneral UajtÂ» foli ushtaraku, duke i drejtuar kolonelit pÃ«rsÃ«ri dritÃ«n elektrike nÃ« fytyrÃ«.

Â«Rajt, gjenerali Rajt!Â» ia ktheu koloneli i hollÃ« me njÃ« ton padyshim tÃ« irrituar. Â«ÃfarÃ« ka rreshter, nuk dini tÃ« lexoni?Â»

Rreshteri, i cili kastile e kishte lexuar gabim emrin dhe mbiemrin e gjeneralit, buzÃ«qeshi lehtÃ« dhe tha Â«Po ju shoqÃ«roj. Shkojuni pas atyre burraveÂ» dhe me njÃ« shenjÃ« nÃ«nkuptuese i dha urdhÃ«r tÃ« dy ushtarakÃ«ve tÃ« Ã§anin pÃ«rpara nÃ« drejtim tÃ« burgut.

Koloneli ndezi lehtÃ« xhipin. Nuk kishte bÃ«rÃ« as edhe nja dhjetÃ« metra kur dÃ«gjoi tâi thÃ«rrisnin nga mbrapa shpinÃ«s Â«ZotÃ«ri, ndal!Â»

Dy drejtuesve tÃ« mjetit u ngriu gjaku nÃ« vena. QÃ«ndruan pa lÃ«vizur pÃ«r ca Ã§aste shumÃ« tÃ« gjatÃ«, deri sa zÃ«ri vazhdoi tÃ« fliste Â«Harruat tÃ« merrnit pÃ«rsÃ«ri dokumentet tuaja.Â»

Gjenerali trupmadh mori frymÃ« aq shumÃ« i lehtÃ«suar saqÃ« tÃ« gjitha kopsat e uniformÃ«s desh i plasÃ«n.

Â«Faleminderit rreshterÂ» foli ai i holli duke zgjatur dorÃ«n nÃ« drejtim tÃ« ushtarit. Â«po plakem mÃ« shpejt nga sa pandehja.Â»

NdezÃ«n pÃ«rsÃ«ri xhipin dhe u shkuan pas dy ushtarÃ«ve tÃ« cilÃ«t, duke vazhduar pÃ«rpara me hap tÃ« shpejtÃ«, i Ã§uan menjÃ«herÃ« tek hyrja e njÃ« ndÃ«rtese tÃ« ulÃ«t dhe me pamje vÃ«rtet tÃ« shkatÃ«rruar. Ushtari mÃ« i ri nÃ« moshÃ« trokiti tek dera dhe hyri pa pritur pÃ«rgjigje. Pas pak, njÃ« burrÃ« i bÃ«shÃ«m, krejtÃ«sisht tullac, me grada rreshteri dhe me fytyrÃ« vÃ«rtet prej njÃ« burri tÃ« ashpÃ«r, u paraqit tek pragu dhe qÃ«ndroi nÃ« gatitu. PÃ«rshÃ«ndeti ushtarakisht dhe tha Â«Zoti gjeneral, zoti kolonel. Hyni brenda, ju lutem.Â»

TÃ« dy zyrtarÃ«t i kthyen pÃ«rshÃ«ndetjen dhe, duke u munduar tÃ« harronin dhimbjet e shumta qÃ« sÃ«rish po i shfaqeshin ngadalÃ«, u futÃ«n brenda dhomÃ«s sÃ« madhe.

Â«RreshterÂ» foli me qetÃ«si ai i holli. Â«Kemi kÃ«tu njÃ« urdhÃ«r me shkrim nga koloneli Hadson qÃ« na autorizon tÃ« marrim me vete gjeneralin KembÃ«llÂ» dhe i dorÃ«zoi zarfin e verdhÃ«.

Rreshteri i shÃ«ndoshÃ« e hapi dhe u pÃ«rqendrua mirÃ« qÃ« tÃ« lexonte pÃ«rmbajtjen. Pastaj, duke fiksuar sytÃ« e tij tÃ« zinj dhe depÃ«rtues me ato tÃ« kolonelit, vendosi duke thÃ«nÃ« Â«Do mÃ« duhet qÃ« ta verifikoj.Â»

Â«BÃ«jeni praÂ» ia ktheu me qetÃ«si zyrtari.

Burri trupmadh me ngjyrÃ« nxori nga njÃ« sirtar i tavolinÃ«s sÃ« punÃ«s njÃ« fletÃ« tjetÃ«r dhe e krahasoi me kujdes me atÃ« qÃ« kishte nÃ« dorÃ«. VÃ«shtroi pÃ«rsÃ«ri kolonelin dhe, pa lÃ«nÃ« tâi dilte asnjÃ« emocion, shtoi Â«Firma korrespondon. Nuk keni ndonjÃ« kundÃ«rshtim nÃ«se e marr nÃ« telefon?Â»

Â«ÃshtÃ« detyra juaj. Por tÃ« pÃ«rpiqemi qÃ« ta bÃ«jmÃ« sa mÃ« shpejt, ju lutem. Kemi humbur shumÃ« kohÃ« tashmÃ«Â» iu pÃ«rgjigj koloneli i hollÃ«, duke bÃ«rÃ« gjoja se po humbte durimin.

Pa droje fare, rreshteri futi ngadalÃ« njÃ«rÃ«n dorÃ« tek xhepi i veÃ§antÃ« i uniformÃ«s dhe nxori telefonin e tij celular. Formoi njÃ« numÃ«r dhe qÃ«ndroi nÃ« pritje.

Dy zyrtarÃ«t mbajtÃ«n frymÃ«n derisa ushtaraku, pasi kishte shtypur njÃ« buton tÃ« aparatit, komentoi shkurt Â«Nuk Ã«shtÃ« i arritshÃ«m.Â»

Â«AtÃ«herÃ« rreshter, a duam tÃ« nxitojmÃ« apo jo?Â» u shpreh funksionari me njÃ« ton padyshim mÃ« autoritar se mÃ« parÃ«. Â«Nuk mund tÃ« qÃ«ndrojmÃ« kÃ«tu gjithÃ« natÃ«n.Â»

Â«Shko tÃ« marrÃ«sh gjeneralinÂ» i urdhÃ«roi rreshteri i shÃ«ndoshÃ« njÃ« prej ushtarÃ«ve qÃ« kishin shoqÃ«ruar tÃ« dy funksionarÃ«t.

Pas ca minutash, njÃ« burrÃ« krejtÃ«sisht tullac, me mustaqe dhe vetulla ngjyrÃ« gri dhe dy sy tÃ« zinj tÃ« vegjÃ«l dhe tÃ« gjallÃ« u shfaq te pragu i portÃ«s mbrapa rreshterit. Kishte veshur uniformÃ«n me grada gjenerali por mbi supin e djathtÃ« i mungonte njÃ« nga katÃ«r yjet e gradÃ«s. Ishte i prangosur dhe, mbrapa tij, ushtari i mÃ«parshÃ«m e mbante nÃ«n mbikqyrje.

Me tâi parÃ« ata tÃ« dy, gjenerali hovi pÃ«r njÃ« Ã§ast pastaj, duke e nuhatur planin, ndenji nÃ« heshtje dhe bÃ«ri njÃ« fytyrÃ« sa mÃ« tÃ« trishtuar qÃ« tÃ« mundej.

Â«Faleminderit ushtarÂ» i tha koloneli i hollÃ« ndÃ«rkohÃ« qÃ« nxirrte nga kÃ«llÃ«fi i tij BerettÃ«n M9. Â«Tani kÃ«tÃ« qelbÃ«sirÃ«n do ta marrim ne nÃ« dorÃ«zim.Â»

Подняться наверх

Читать книгу Kryqëzimi Me Nibirun - Danilo Clementoni - Страница 12

Baza ajrore Camp Adder â Ikja nga burgu

Baza ajrore Camp Adder â Ikja nga burgu