Читать книгу Kryqëzimi Me Nibirun - Danilo Clementoni - Страница 15

Anija kozmike Theos â Dhurata

Â«Duhet qÃ« tÃ« kthehemi poshtÃ«Â» foli koloneli i kthyer nga tÃ« dy alienÃ«t. Â«Duhet tÃ« bÃ«j ndonjÃ« telefonatÃ« dhe nuk besoj se prej kÃ«tej do tÃ« ishte vÃ«rtet e mundur.Â»

Â«Nuk do tÃ« isha shumÃ« i sigurtÂ» ia ktheu Azakisi duke vÃ«nÃ« buzÃ«n nÃ« gaz. Â«Shiko se Petri i mirÃ« nÃ«se i vihet seriozisht, mund tÃ« bÃ«jÃ« gjÃ«ra qÃ« as i pÃ«rfytyron dotÂ» dhe i dha njÃ« tÃ« rrahur mikut nÃ« shpatulla.

Â«QetÃ«sohu, qetÃ«sohuÂ» ia ktheu Petri duke lÃ«vizur krahÃ«t nÃ« ajÃ«r. Â«PikÃ«sÃ«pari pÃ«rkufizo konceptin e âtelefonatÃ«sâ.Â»

Xheku pak i Ã§uditur nga pyetja me sa duket banale, u kthye nga Elisa e cila, nÃ« fillim iu shtrÃ«ngua nÃ« supe pastaj, duke treguar xhepin e veÃ§antÃ« tÃ« kolonelit, foli Ã§iltÃ«rsisht Â«Do jua tregosh celularin tÃ«nd, apo jo?Â»

Me njÃ« gjest tÃ« shpejtÃ«, Xheku nxori smartphonin e vet. Ishte njÃ« touch-screen tepÃ«r i dalÃ« mode. KurrÃ« nuk i kishte pÃ«lqyer tÃ« ndiqte tendencÃ«n absurde pÃ«r tÃ« patur gjithnjÃ« modelin e fundit. Preferonte tÃ« kishte nÃ« dorÃ« njÃ« aparat qÃ« e njihte mirÃ«, pa iu dashur tÃ« shpenzonte Ã§do herÃ« mjaft kohÃ« pÃ«r tÃ« mÃ«suar tÃ« gjitha funksionet e reja.

Â«Nuk jam teknikÂ» foli Xheku ndÃ«rkohÃ« qÃ« ia tregonte alienit Â«por me kÃ«tÃ« gjÃ«nÃ«, jemi nÃ« gjendje tÃ« flasim me njÃ« person tjetÃ«r qÃ« zotÃ«ron njÃ« tÃ« ngjashme si ky, thjesht duke formuar numrin e tij me atÃ« tÃ« kÃ«saj tastierÃ«s.Â»

Petri mori telefonin dhe e pa me vÃ«mendje. Â«Duhet tÃ« jetÃ« njÃ« sistem i transmetimit njÃ« nÃ« njÃ«, i ngjashÃ«m mÃ« komunikuesit tanÃ« portabÃ«l.Â»

Â«Me tÃ« vetmin ndryshim qÃ«Â» shtoi Elisa Â«Ã§do herÃ« qÃ« e pÃ«rdorim, na marrin njÃ« thes me para.Â»

Duke menduar se njohja e kufizuar e gjuhÃ«s nuk i lejonte qÃ« tÃ« kapte tÃ« gjithÃ« konceptet, Petri vendosi tÃ« mos ia vinte veshin deklaratÃ«s sÃ« fundit dhe vazhdoi me analizÃ«n e objektit qÃ« mbante nÃ« dorÃ«. Â«Do tÃ« kem nevojÃ« pÃ«r pak kohÃ« pÃ«r tÃ« kuptuar se si funksionon.Â»

Â«BÃ«je me qetÃ«siÂ» komentoi Elisa me dÃ«shpÃ«rim. Â«Aq mÃ« tepÃ«r qÃ« Ã«shtÃ« njÃ« planet qÃ« po na vjen drejt nesh.Â»

Petri e vÃ«shtroi nÃ« mÃ«dyshje pastaj, duke parÃ« se nuk e kishte kapur as atÃ« batutÃ«n, vendosi tÃ« mos shtonte gjÃ« tjetÃ«r. Tundi thjesht supet dhe u fut nÃ« modulin e transferimit tÃ« brendshÃ«m qÃ« gjendej mÃ« afÃ«r nga ku u zhduk brenda pak sekondash.

Â«AtÃ«herÃ«, supozojmÃ« se celulari jot arrin tÃ« funksionojÃ« prej kÃ«tej, si e mendon qÃ« tÃ« vazhdosh mÃ« tej?Â» pyeti Elisa, ndÃ«rkohÃ« qÃ« pÃ«rpiqej me dÃ«shpÃ«rim tÃ« merrte veten nga dobÃ«sia e shkaktuar nga mungesa e oksigjenit dhe nga mijÃ«ra emocionet qÃ« kishte pÃ«rjetuar orÃ«t e fundit.

Â«Fillimisht kisha menduar tÃ« kontaktoja senatorin Preston, eprorin direkt tÃ« gjeneralit KembÃ«ll. Por pastaj, duke marrÃ« parasysh se ai person asnjÃ«herÃ« nuk mÃ« ka bindur shumÃ«, kam vendosur tÃ« ndjek njÃ« rrugÃ« tjetÃ«r pÃ«r tÃ« arritur tek presidenti.Â»

Â«Mendon se mund tÃ« jetÃ« edhe ai i pÃ«rfshirÃ«?Â»

Â«Ata tÃ« dy djajtÃ« nuk ma treguan asnjÃ«herÃ« tÃ« vÃ«rtetÃ«n. KanÃ« qarkulluar zÃ«ra se Prestoni Ã«shtÃ« edhe i implikuar me prodhuesit e armÃ«ve vÃ«rtet pak tÃ« rekomandueshme. Nuk kam besim fare tek ai.Â»

Â«KÃ«shtu qÃ«?Â»

Â«KÃ«shtu qÃ« do tÃ« drejtohem direkt tek admirali Benxhamin Uillson. Ka qenÃ« krahu i djathtÃ« i presidentit pÃ«r shumÃ« vite dhe madje ishte njÃ« mik shumÃ« i ngushtÃ« i babait tim.Â»

Â«Ishte?Â»

Â«PÃ«r fat tÃ« keq babai na la afro dy vjet mÃ« parÃ«.Â»

Â«MÃ« vjen keq...Â» pÃ«shpÃ«riti Elisa duke i ledhatur me Ã«mbÃ«lsi krahun e majtÃ«.

Â«Uillsoni mÃ« ka mbajtur nÃ« prehÃ«r kur isha fÃ«mijÃ«. ÃshtÃ« nga tÃ« paktÃ«t persona tek tÃ« cilÃ«t besoj verbÃ«risht.Â»

Â«Nuk di Ã§âtÃ« them. PÃ«r sa kohÃ« qÃ« ti ke marrÃ«dhÃ«nie shumÃ« tÃ« mira me tÃ«, besoj se do tÃ« jetÃ« e vÃ«shtirÃ« qÃ« tâia pÃ«rcjellÃ«sh njÃ« lajm tÃ« kÃ«tillÃ« nÃ«pÃ«rmjet telefonit.Â»

Â«Mund tâi tregoj gjithmonÃ« ndonjÃ« foto tÃ« qytetit tÃ« tij qÃ« shihet prej kÃ«tu sipÃ«r.Â»

Â«Me sensorÃ«t tanÃ« me rreze tÃ« shkurtÃ«rÂ» vÃ«rejti Azakisi qÃ« kishte ngelur mÃ«njanÃ« deri mÃ« atÃ«herÃ« Â«do mundemi qÃ« tâu themi gjithashtu, nÃ« kohÃ« reale, se sa rrahje nÃ« minutÃ« ka zemra e tij.Â»

Â«Mos bÃ«j shaka tÃ« lutemÂ» tha Elisa duke pÃ«rforcuar deklarimin e e saj me njÃ« gjest tÃ« dorÃ«s.

Â«Nuk mÃ« beson? AtÃ«herÃ« shiko.Â»

Azakisi, me anÃ« tÃ« O^COM-it, shfaqi nÃ« ekranin gjigand pamjen nga lart tÃ« kampit tÃ« profesoreshÃ«s. NÃ« pak sekonda, zmadhoi imazhin deri sa inkuadroi atÃ« qÃ« ishte tenda e saj e laboratorit.

Â«Ajo qÃ« po shihni...Â»

Â«ÃshtÃ« tenda imeÂ» thirri Elisa para se Azakisi tÃ« mbaronte fjalinÃ«.

Â«E saktÃ«. Dhe tani rrini e shikoni.Â»

Papritmas ndodhi sikur mbulesa e tendÃ«s u zhduk fare dhe kÃ«shtu shiheshin nÃ« mÃ«nyrÃ« tÃ« pÃ«rsosur tÃ« gjitha objektet qÃ« gjendeshin brenda saj.

Â«Tryeza ime e punÃ«s, librat...e pabesueshme.Â»

Â«NÃ«se do tÃ« qe njeri brenda, do mund tâju tregoja nxehtÃ«sinÃ« e gjeneruar nga qarkullimi i gjakut dhe kÃ«shtu qÃ« do mund tÃ« pÃ«rllogarisja edhe rrahjet e tij.Â»

I kÃ«naqur padyshim nga demonstrimi u kishte bÃ«rÃ« atyre, alieni nisi tÃ« sillej rrotull me hap krenar nÃ«pÃ«r dhomÃ«.

Por papritur, koloneli, qÃ« nuk e kishte marrÃ« veten nga habia, pati njÃ« si shok elektrik dhe foli i irrituar Â«ÃâÃ«shtÃ« kjo ânÃ«se do tÃ« qe njeriâ? Duhet tÃ« ketÃ« njeri brenda. Ku dreqin kanÃ« pÃ«rfunduar dy tÃ« burgosurit?Â»

Elisa iu afrua ekranit pÃ«r tÃ« parÃ« mÃ« mirÃ«. Â«Ndoshta i kanÃ« lÃ«vizur. A mund tÃ« kemi njÃ« pamje mÃ« tÃ« plotÃ« tÃ« pjesÃ«s tjetÃ«r tÃ« kampit?Â»

Â«Pa problem fare.Â»

NÃ« fare pak sekonda, Azakisi filloi tÃ« bÃ«nte njÃ« panoramim tÃ« kampit. SensorÃ«t zhbiriluan gjithandej por nuk u gjend asnjÃ« gjurmÃ« prej tÃ« dy tÃ« burgosurve.

Â«Duhet tÃ« jenÃ« arratisurÂ» pohoi shkurt koloneli. Â«Kjo do tÃ« thotÃ« se do tâi zÃ«mÃ« krejt papritur. PÃ«r fat gjenerali Ã«shtÃ« Ã§uar i sigurt nga njerÃ«zit e mi. Ata tÃ« tre bashkÃ« do tÃ« ishin nÃ« gjendje tÃ« ngatÃ«rronin mÃ« shumÃ« se vetÃ« djalli.Â»

Â«Nuk ka rÃ«ndÃ«siÂ» foli Elisa. Â«Tani kemi probleme vÃ«rtet shumÃ« mÃ« tÃ« mÃ«dha pÃ«r tâu marrÃ«.Â»

As nuk e kishte mbaruar fjalinÃ« kur dera e modulit tÃ« komunikimit tÃ« brendshÃ«m numÃ«r tre u hap. NjÃ« vajzÃ« e hijshme doli prej andej me hap tÃ« butÃ« dhe tÃ« harkuar. Mbante nÃ« dorÃ« njÃ« lloj tabakaje krejtÃ«sisht tÃ« tejdukshme mbi tÃ« cilÃ«n ishin vÃ«nÃ« disa enÃ« me ngjyra.

Â«ZotÃ«rinjÂ» lajmÃ«roi me pompozitet Azakisi duke nxjerrÃ« nÃ« dukje njÃ« prej buzÃ«qeshjeve tÃ« tija mÃ« tÃ« kÃ«ndshme. Â«Ju prezantoj me anÃ«taren mÃ« tÃ«rheqÃ«se tÃ« itinerarit tÃ« tÃ« gjithÃ« galaktikÃ«s.Â»

Xhekut, tÃ« cilit i kishte rÃ«nÃ« nofulla, pÃ«r habi arriti vetÃ«m tÃ« belbÃ«zonte njÃ« âmirÃ«ditaâ tÃ« thjeshtÃ« para se tÃ« merrte njÃ« goditje tÃ« mirÃ« me bÃ«rryl midis brinjÃ«s sÃ« dhjetÃ« dhe tÃ« njÃ«mbÃ«dhjetÃ« nÃ« anÃ«n e tij tÃ« djathtÃ«.

Â«MirÃ« se vini nÃ« bordÂ» foli me njÃ« anglishte mjaft tÃ« cunguar. Â«Besoj se keni uri. Ju solla diÃ§ka pÃ«r tÃ« ngrÃ«nÃ«.Â»

Â«Faleminderit, jeni shumÃ« e sjellshmeÂ» iu pÃ«rgjigj Elisa me zemÃ«rim, ndÃ«rsa vÃ«shtronte gjithÃ« inat tÃ« dashurin e saj.

Vajza nuk shtoi gjÃ« tjetÃ«r. Vuri tabakanÃ« mbi njÃ« mbÃ«shtetÃ«se nÃ« tÃ« majtÃ« tÃ« tyre, ndriÃ§oi fytyrÃ«n me njÃ« buzÃ«qeshje tÃ« mrekullueshme dhe, pas pak sekondash, u zhduk sÃ«rish nÃ« tÃ« njÃ«jtin modul nga kishte ardhur.

Â«E lezetÃ§me apo jo?Â» komentoi Azakisi duke vÃ«shtruar kolonelin.

Â«E lezetÃ§me? Kush? PÃ«r Ã§farÃ« po flisje?Â» nxitoi tâi pÃ«rgjigjej Xheku, duke kujtuar goditjen e marrÃ« mÃ« parÃ«.

Azakisi shpÃ«rtheu nÃ« njÃ« tÃ« qeshur buÃ§itÃ«se pastaj, me njÃ« gjest tÃ« dorÃ«s, i ftoi tÃ« dy tÃ« hanin.

Â«Po Ã§a dreqin Ã«shtÃ« kjo gjÃ«ja?Â» murmuriti Elisa ndÃ«rkohÃ« qÃ« me njÃ« veprim shumÃ« pak elegant, provonte pjatancat e ndryshme.

Â«MÃ«lÃ§i NebiriÂ» nxitoi tÃ« sqaronte alieni Â«brinjÃ« Hanuku dhe rrÃ«njÃ« Hermesi tÃ« ziera, tÃ« gjitha tÃ« shoqÃ«ruara nga njÃ« pije le tÃ« themi âenergjikeâ.Â»

Â«NÃ« restorantin Masgouf ishte gjithÃ§ka tjetÃ«r pÃ«r tjetÃ«rÂ» foli shkurt Elisa. Â«Por unÃ« kam njÃ« uri prej ujku dhe mendoj vÃ«rtet se do tÃ« ha diÃ§ka.Â»

Kapi me duar njÃ« copÃ« brinje dhe, pa shumÃ« probleme, filloi ta ndukte gjer nÃ« kockÃ«. Â«Nuk Ã«shtÃ« se kjo gjÃ«ja do tÃ« na sjellÃ« dhimbje barku tÃ« pashembullta, apo jo Zak? Provoje edhe ti, zemÃ«r. Shija Ã«shtÃ« pak e Ã§uditshme por aspak e keqe.Â»

Koloneli, qÃ« po e vÃ«shtronte ElisÃ«n i tromaksur ndÃ«rkohÃ« qÃ« konsumonte pa kontroll gjithÃ« ato ushqime tÃ« Ã§uditshme qÃ« gjendeshin nÃ« tabaka, u mjaftua vetÃ«m duke belbÃ«zuar Â«Jo, jo, faleminderit. Nuk kam uri.Â»

Por vÃ«mendja iu tÃ«rhoq nga pamja e pazakontÃ«, si e tabakasÃ« ashtu edhe e enÃ«ve qÃ« shÃ«rbenin si pjata. Kapi njÃ« me ngjyrÃ« tÃ« kuqe tÃ« ndezur dhe i pa pÃ«rbÃ«rjen. Ishte e pazakontÃ« dhe e ftohtÃ« padyshim. MÃ« e ftohtÃ« nga sa duhet tÃ« ishte dhe, pavarÃ«sisht kÃ«saj, ushqimi nÃ« brendÃ«si tÃ« saj ishte shumÃ« i nxehtÃ«. Me majÃ«n e gishtit tregues preku lehtÃ« tÃ« gjithÃ« sipÃ«rfaqen. Ishte jashtÃ«zakonisht e lÃ«muar. Nuk dukej as prej metali, as prej plastike. Fundja, si mund tÃ« ishte plastike? Ata e pÃ«rdornin atÃ« pÃ«r gjithÃ« qÃ«llimet e tjera. GjÃ«ja tjetÃ«r vÃ«rtet e Ã§uditshme ishte se, pavarÃ«sisht pÃ«rsosmÃ«risÃ« sÃ« punimit nÃ« sipÃ«rfaqe, kishte njÃ« mungesÃ« absolute tÃ« pasqyrimeve. Drita sikur ishte pÃ«rpirÃ« nga ai material misterioz. Afroi veshin tek sipÃ«rfaqja e lÃ«muar dhe, me nyjen e gishtit tÃ« mesit, filloi tâi binte sipÃ«r me delikatesÃ«. NÃ« mÃ«nyrÃ« tÃ« pabesueshme, ena nuk nxori asnjÃ« zhurmÃ«. Dukej sikur po trokiste mbi njÃ« top tÃ« madh prej pambuku.

Â«Po me Ã§farÃ« janÃ« bÃ«rÃ« kÃ«to objekte?Â» pyeti me tepÃ«r kureshtje. Â«Dhe tabakaja? Duket se janÃ« prej tÃ« njÃ«jtit material.Â»

Azakisi, po aq i habitur nga pyetja e pazakontÃ«, iu afrua edhe ai tabakasÃ«. Mori njÃ« enÃ« tjetÃ«r, kÃ«tÃ« herÃ« me ngjyrÃ« jeshile tÃ« zbehtÃ«, dhe e ngriti deri tek sytÃ«.

Â«NÃ« fakt, nuk Ã«shtÃ« njÃ« âmaterialâ i vÃ«rtetÃ« dhe tamam i pÃ«rshtatshÃ«m.Â»

Â«NÃ« Ã§farÃ« kuptimi? ÃfarÃ« do tÃ« thuash?Â»

Â«Ju Ã§farÃ« pÃ«rdorni pÃ«r tÃ« mbajtur objekte, ushqime, lÃ«ngje ose substanca nÃ« pÃ«rgjithÃ«si?Â»

Â«NgaherÃ« si gjithmonÃ«, pÃ«rdorim kuti kartoni ose druri pÃ«r tÃ« transportuar materiale. PÃ«r tÃ« shÃ«rbyer ushqimet pÃ«rdorim tenxhere metalike, pjata nÃ« qeramikÃ« dhe gota prej qelqi, ndÃ«rsa pÃ«r tÃ« transportuar ose ruajtur ushqime dhe lÃ«ngje nÃ« pÃ«rgjithÃ«si pÃ«rdorim enÃ« nÃ« plastikÃ« tÃ« formave nga mÃ« tÃ« shumÃ«llojshmet.Â»

Â«PlastikÃ«? Po flasim pÃ«r tÃ« njÃ«jtÃ«n plastikÃ« qÃ« na hyn edhe ne nÃ« punÃ«?Â» pyeti Azakisi me habi.

Â«Besoj vÃ«rtet se poÂ» iu pÃ«rgjigj menjÃ«herÃ« koloneli. Â«NÃ« fakt, plastika Ã«shtÃ« bÃ«rÃ« njÃ« nga problemet mÃ« tÃ« mÃ«dha nÃ« lidhje me ndotjen nÃ« planetin tonÃ«. VetÃ« ju na keni thÃ«nÃ« qÃ« keni gjetur sasi tÃ« tepÃ«rta gjithandej.Â» BÃ«ri njÃ« pauzÃ« tÃ« shkurtÃ«r pastaj shtoi Â«Prandaj pÃ«r kÃ«tÃ« arsye, oferta juaj pÃ«r tÃ« rikuperuar gjithÃ§ka na ka tunduar pa masÃ«. Do tÃ« kishim gjetur zgjidhjen e njÃ« problemi shumÃ« tÃ« madh.Â»

Â«Pra, nÃ«se e kuptova mirÃ«, ju e pÃ«rdorni plastikÃ«n si enÃ« dhe pastaj e flakni tutje pa kontroll, duke ndotur Ã§do cep tÃ« planetit tuaj?Â»

Â«ÃshtÃ« tamam kÃ«shtuÂ» iu pÃ«rgjigj Xheku gjithnjÃ« e mÃ« i pÃ«shtjelluar.

Â«Por Ã«shtÃ« marrÃ«zi, Ã«shtÃ« absurditet. Po helmoheni vetÃ« me duart tuaja.Â»

Â«Bah, nÃ«se vendos edhe gjithÃ« smogun e shkaktuar nga mjetet tona tÃ« lÃ«vizjes, nga fabrikat dhe nga sistemet pÃ«r gjenerimin e energjisÃ« do tÃ« arrijmÃ« ta bÃ«jmÃ« akoma mÃ« keq. PÃ«r tÃ« mos folur pastaj pÃ«r skorjet radioaktive qÃ« nuk dimÃ« ende se si tâi heqim qafe.Â»

Â«Ju jeni pa tru dhe tÃ« papÃ«rgjegjshÃ«m. Po shkatÃ«rroni planetin mÃ« tÃ« bukur tÃ« gjithÃ« sistemit diellor. Dhe pÃ«r fat tÃ« keq, faji Ã«shtÃ« edhe i yni.Â»

Â«Si i juaji?Â»

Â«Bah, ishim ne qÃ« modifikuam ADN-nÃ« tuaj, qindra mijÃ«ra vite mÃ« parÃ«. Ju kemi dhuruar njÃ« inteligjencÃ« mÃ« tÃ« lartÃ« nga gjithÃ« qeniet e tjera tÃ« TokÃ«s, dhe ju si e keni pÃ«rdorur?Â»

Â«E kemi pÃ«rdorur pÃ«r ta Ã§uar planetin drejt shkatÃ«rrimit.Â» Xheku fliste duke mbajtur kokÃ«n ulur, si njÃ« student qÃ« merr njÃ« notÃ« pakaluese nga mÃ«suesja pÃ«r mos kryerjen e detyrave. Â«Por tani jeni kthyer. Shpresoj shumÃ« qÃ« mund tÃ« na ndihmoni pÃ«r tÃ« sistemuar dÃ«met qÃ« kemi shkaktuar.Â»

Â«Nuk besoj se do tÃ« jetÃ« aq e lehtÃ«Â» foli Azakisi gjithnjÃ« e mÃ« i shqetÃ«suar. Â«FalÃ« analizÃ«s sÃ« bÃ«rÃ« nga Petri mbi gjendjen e oqeaneve tuaja, kemi mundur tÃ« zbulojmÃ« se sasia e peshqve qÃ« gjenden nÃ« to Ã«shtÃ« pakÃ«suar me mbi tetÃ«dhjetÃ« pÃ«rqind nga hera e fundit qÃ« kemi qenÃ« kÃ«tu. Si Ã«shtÃ« e mundur tÃ« ndodhÃ«?Â»

Xheku, nÃ« atÃ« moment, do tÃ« ishte rrÃ«zuar me dÃ«shirÃ« nÃ« dysheme nÃ«se do tÃ« mundte. Â«Nuk ka justifikimeÂ» arriti vetÃ«m tÃ« thoshte me njÃ« fije zÃ«ri. Â«Jemi vetÃ«m njÃ« mori qeniesh arrogantÃ«sh, mendjemÃ«dhenjsh dhe tÃ« Ã§mendurish.Â»

Elisa, qÃ« i kishte dÃ«gjuar nÃ« heshtje tÃ« gjitha qortimet e Azakisit, kapÃ«rdiu copÃ«n e fundit tÃ« mÃ«lÃ§isÃ« sÃ« Nebirit, fshiu buzÃ«t me shputÃ«n e dorÃ«s, pastaj foli qetÃ« qetÃ« Â«Shiko se nuk jemi aspak kÃ«shtu, e di apo jo?Â»

Alieni e vÃ«shtroi me habi, por ajo vazhdoi me vendosmÃ«ri. Â«JanÃ« tÃ« ashtuquajturit âtÃ« fuqishmitâ qÃ« na kanÃ« katandisur nÃ« kÃ«tÃ« gjendje. Pjesa mÃ« e madhe e njerÃ«zve normalÃ« pÃ«rpiqen Ã§do ditÃ« pÃ«r mbrojtjen e ambjentit dhe tÃ« tÃ« gjitha formave jetÃ«sore qÃ« popullojnÃ« planetin tonÃ« tÃ« dashur. ÃshtÃ« e lehtÃ« tÃ« vish nga miliona kilometra, pas mijÃ«ra vitesh dhe tÃ« bÃ«sh moral. Na keni dhÃ«nÃ« madje dhe inteligjencÃ«n por nuk na keni lÃ«nÃ« as edhe njÃ« copÃ«z manuali pÃ«r tÃ« na udhÃ«zuar se si ta pÃ«rdorim!Â»

Xheku e vÃ«shtroi dhe e kuptoi sa i dashuruar pafundÃ«sisht ishte pas asaj gruaje.

Azakisi kishte mbetur gojÃ«hapur. Nuk e priste natyrisht njÃ« reagim tÃ« kÃ«tij lloji. Elisa, nÃ« kundÃ«rshtim, vazhdoi e padekurajuar Â«NÃ«se vÃ«rtet doni tÃ« na jepni ndonjÃ« dorÃ«, duhet qÃ« tÃ« na vini nÃ« dispozicion tÃ« gjitha njohuritÃ« tuaja teknologjike, mjekÃ«sore dhe shkencore nÃ« njÃ« kohÃ« sa mÃ« tÃ« shkurtÃ«r qÃ« tÃ« mundni duke parÃ« se nuk do tÃ« qÃ«ndroni shumÃ« gjatÃ« mbi kÃ«tÃ« planet tÃ« shkatÃ«rruar.Â»

Â«Po, po, nÃ« rregull. Mos u nxeh shumÃ«Â» u mundua tâia kthente Azakisi. Â«MÃ« duket se jemi vÃ«nÃ« nÃ« dispozicionin tuaj duke mos ngurruar fare qÃ« tâju japim ndihmÃ«n tonÃ«, apo jo?Â»

Â«Po tamam, ke tÃ« drejtÃ«. TÃ« kÃ«rkoj tÃ« falur. Fundja do tÃ« mundnit qÃ« tÃ« merrnit plastikÃ«n tuaj dhe tÃ« ishit kthyer andej nga keni ardhur pa pÃ«rshÃ«ndetur kurse ju jeni kÃ«tu duke vÃ«nÃ« nÃ« rrezik jetÃ«n tuaj bashkÃ« me ne.Â»

Elisa ishte penduar vÃ«rtet pÃ«r reagimin qÃ« kishte bÃ«rÃ«. Dhe kÃ«shtu pÃ«r ta Ã§dramatizuar disi, foli me gÃ«zim Â«MegjithatÃ« ushqimi ishte i mirÃ« vÃ«rtet.Â» Pastaj, iu afrua alienit dhe duke e parÃ« nga koka te kÃ«mbÃ«t foli butÃ«sisht Â«MÃ« falni, nuk duhej ta kisha bÃ«rÃ«.Â»

Â«Mos u shqetÃ«so, tÃ« kuptoj shumÃ« mirÃ« dhe, pÃ«r tÃ« treguar qÃ« nuk mbaj asnjÃ« mÃ«ri, po tÃ« dhuroj kÃ«tÃ«.Â»

Elisa i zgjati dorÃ«n e porsahapur dhe Azakisi la qÃ« tÃ« binte njÃ« objekt shumÃ« i vogÃ«l dhe i errÃ«t.

Â«TÃ« faleminderit, por Ã§farÃ« Ã«shtÃ« kjo? Â» e pyeti me kureshtje.

Â«ÃshtÃ« zgjidhja pÃ«r problemet qÃ« keni mÃ« plastikÃ«n.Â»

Подняться наверх

Читать книгу Kryqëzimi Me Nibirun - Danilo Clementoni - Страница 15

Anija kozmike Theos â Dhurata

Anija kozmike Theos â Dhurata