Читать книгу Sułtan - Demet Altınyeleklioğlu - Страница 5

Od Autorki

W serii książek o sułtankach skupiłam się przede wszystkim na kobietach mieszkających w Pałacu oraz na życiu, jakie prowadzą w haremie. Jednak cały czas zastanawiałam się nad tymi, którym kobiety te dawały życie, których nie odstępowały na krok i w których, chroniąc ich za wszelką cenę, próbowały obudzić aspiracje sięgające sułtańskiego tronu – nad szehzade^[1].

Które elementy najbardziej wpływały na edukację i sposób postrzegania świata przez szehzade, synów kobiet z haremu? Mieli tego samego ojca, jednak ich matki pochodziły z różnych stron świata. Gdy dorastali, ojciec zaczynał postrzegać ich jako konkurentów, jako zagrożenie – jaki los ich wtedy czekał? Czy za często kończącymi się dramatem kłótniami braci o tron stały tylko męskie ambicje sięgnięcia po władzę? Czy wstępowali na tę drogę jedynie z powodu odziedziczonych po ojcu aspiracji?

Jaki wpływ na taki stan rzeczy miały ich matki, żony i faworyty, które nieustannie rywalizowały ze swoimi konkurentkami? Do czego mógł prowadzić instynkt matki, pragnącej chronić swojego niemającego prawa do tronu syna, któremu zagraża śmierć?

Prześladowany przez los szehzade Dżem, który nie stał się, a raczej nie mógł stać się sułtanem, ale jednocześnie został uznany przez społeczeństwo i potomnych za godnego tronu, był pierwszy na mojej liście. Sprzeciwił się władzy swojego brata, ale przegrał i przez trzynaście lat tułał się po świecie, wiecznie uciekając. Co doprowadziło do tego, że Dżem stał się obiektem międzynarodowych intryg?

Czy było to spowodowane ambicją, chęcią dorównania wielkością swojemu ojcu, sułtanowi Mehmedowi Zdobywcy, który zapoczątkował nową epokę? A może przyczyną był stworzony przez jego ojca kodeks prawny, dopuszczający mordowanie swoich dzieci i rodzeństwa w imię zapewnienia jedności władzy i państwa, który już w dzieciństwie wywołał w Dżemie głęboką traumę i sprawił, że cały czas żył w strachu przed śmiercią?

A może były to kobiety? Ambicje matki i kobiet obecnych w jego życiu? Co było powodem, który przypieczętował los Dżema, do dziś uznawanego za zdrajcę przez żyjących członków dynastii osmańskiej?

Było wiele znaków zapytania, które pojawiały się w mojej głowie.

Czy gdyby Dżem się nie zbuntował, Bajazyd naprawdę kazałby udusić swojego młodszego brata, tak jak nakazywał to dekret wydany przez jego ojca?

Czy mężczyzna, który nie zrezygnował nigdy ze swojego prawdziwego „ja” i z tego, w co wierzył, mimo że los poniewierał nim, rzucając go na pastwę przeznaczenia, i że nie było skarbu, stanowiska ani tronu, którego nie zaproponowali mu królowie i papieże, aby użyć go do własnych celów, naprawdę był zdrajcą?

Czy historia potoczyłaby się inaczej, gdyby zamiast Bajazyda na tronie zasiadł Dżem?

Powieść Sułtan narodziła się z poszukiwania odpowiedzi na te wszystkie pytania. W trakcie lektury tej książki wyruszycie w podróż po życiu opisanym obiektywnie oraz zgodnie z wydarzeniami historycznymi i odpowiecie na te pytania według własnego sumienia.

Tak jak robię to za każdym razem, chcę podkreślić, że nie jest to powieść historyczna. Jestem autorką książek beletrystycznych, których temat został zaczerpnięty z historii. Wierzę, że tak jak w innych moich powieściach, tak samo w tej w żaden sposób nie przeinaczyłam wydarzeń historycznych. Jednak naturalnym prawem autora jest wkładanie słów w usta bohatera, kreowanie jego myśli, emocji i ambicji. Taka jest właśnie definicja beletrystyki.

Znajdziecie w tej powieści wiele postaci oczernionych przez historię, będziecie świadkami, jak się kształtują i zmieniają ich losy, jednak bez zniekształcania rzeczywistości.

Natomiast uwielbiana przeze mnie Ferimah jest postacią w całości stworzoną przeze mnie.

Zakończenie powieści zostało wymyślone, a jego źródłem były historyczne niejasności.

^[1] Szehzade (tur. Şehzade) – tytuł nadawany synom sułtana (jeśli nie zaznaczono inaczej, wszystkie przypisy pochodzą od tłumaczek).