Читать книгу Ikarus - Деон Мейер - Страница 21

Asof hy die intense blik op hom kan voel, maak Bennie Griessel sy oë oop. Dit is ’n onmiddellike oorgang van slaap na wakker, en hier sit Alexa langs hom op die bed, haar gelaat so geweldig gespanne, so diep bekommerd.

“Bennie,” sê sy, die enkele woord so swaar gelaai dat haar stem breek.

Saam met die hoofpyn wat met elke hartklop deur sy skedel begin hamer, kom die bewussyn van gisteraand. Hy herroep die smaak van die Jack en die uitwerking daarvan, die verdowing, die euforie. Selfs nou, in sy droë, suur mond, laat dit die speeksel vloei. Hy onthou met ’n skielike vloed van verligting en vreugde dat hy rede het om te drink, ’n goeie, regverdigbare verskoning. Nee, nie ’n verskoning nie, hy hoef nie meer verskonings aan te bied nie, nooit weer nie. Hy kan verduidelik. Verklaar. Hy kan vir almal insig gee.

Hy kan drink.

“Alexa,” sê hy. Sy stem is hees.

“Hoekom, Bennie?”

Hy wil vir haar alles vertel. Die woorde versamel agter sy tong, maar hulle raak verstrengel in die dofheid van sy kop. “Om julle te beskerm,” is al wat hy uitkry.

Hy kan aan die vrees op haar gesig sien dat sy nie verstaan nie. Hy kom stadig regop in die bed. Hy vat haar hand en sê: “Jy hoef nie bang te wees nie.”

“Ek ís bang, Bennie. Ek is nie sterk genoeg nie. Dit het ek gisteraand besef. Ek het altyd gedink die dag dat jy my nodig het, sal ek daar kan wees vir jou. Soos jy daar was vir my, toe ek weer gedrink het. Maar ek kan nie, Bennie. Ek …” Die traan kom skielik uit haar oog, rol stadig oor haar wang.

Griessel steek sy hand uit en vang dit met sy wysvinger. “Ek is nou sterk,” sê hy.

“Dank Vader,” sê sy en omhels hom.

“Ek wil hê jy moet verstaan,” sê hy. “Ek is nou sterk genoeg om te drink.”

* * *

Om 07:23 stap hy by Cupido se kantoor in. “Ek weet jy het my gat gered gisteraand,” sê hy.

“Jissis, Benna …”

“Dankie, Vaughn.”

“Dis major Mbali se skuld,” sê Cupido. “Sy moes jou nooit gister na Vollie Vis toe gestuur het nie. Is jy okay? Het Alexa vir jou gebrief?”

Hy skud sy kop. “Sy … Dit was ’n moeilike oggend.”

“So jy weet niks van Ernst Richter nie?”

“Nee.”

“Jy’t seker vanmôre die posters teen die pale gesien?”

“Nee.”

Cupido kyk na sy horlosie en staan op. “Ons moet nou gaan report. Benna, we’ll have to wing it. Jy sê net jy was saam met my toe ons Richter se girlfriend gaan interview het. Haar naam is Cindy Senekal …”

“Hoekom moet ek dit sê?”

“Jy weet jy het gisteraand probeer om ’n ou in die Fireman’s te moer?”

“Ek het nie.”

“Dis nie wat hý sê nie. Jissis, Benna, hoe dronk was jy?”

“Dronk genoeg …”

Dan stap kaptein Frankie Fillander by die kantoor in en sê: “Ek hoor jy’t JOC gekry op die Ernst Richter case?”

“Dis reg, uncle Frankie,” sê Cupido. “Nou sal julle ou ballies sien hoe die dinge eintlik moet werk.”

“Heaven help us,” sê Fillander, die veteraan met die lang litteken van ’n meswond van sy oor tot by sy kroontjie. “Hei, Bennie.” En dan, toe hy die kneusmerk op Griessel se wang sien: “Wie’t jou bygekom?”

“Dit was my skuld,” sê Cupido haastig. “Gisteraand in die kar val my phone, en ek en Benna buk so gelyk af om dit op te tel …”

* * *

Hulle sit in Mbali Kaleni se groot nuwe kantoor, die een wat aan wyle kolonel Zola Nyathi behoort het. Om die tafel is John Cloete, die skakeloffisier, Cupido, Griessel, Fillander, Mooiwillem Liebenberg en die klein, netjiese luitenant Vusumuzi “Vusi” Ndabeni.

Griessel sukkel om te konsentreer.

Here, sy lyf en sy kop is nie meer gewoond aan die drank nie, maar dit sal verander, hy weet. Weer drink-fiks raak.

Kaleni sê hulle is almal aan die Richter-JOC toegeken, “because the brigadier regards this as the highest priority in the Directorate. He has had calls from our national, DPCI, and provincial commissioners this morning. The pressure is on. The PCSI and IMC have been notified, they are clearing the decks. Captain,” sê sy vir Cupido, “if there is anything you need, please tell me.”

Griessel wonder wie de hel Ernst Richter was om al dié aandag te kry.

“I’ll get to that in my report,” sê Cupido.

Mbali vra vir John Cloete om die stand van sake te skets. Hy sê die Richter-moord is hoofberig, in elke koerant en op elke Suid-Afrikaanse nuuswebwerf, sonder uitsondering. Die radiostasies gons op alle fronte, van nuusbulletins tot inbelprogramme. “And on Twitter this thing is shaping up to be as big as Oscar. So please be diligent in your endeavours and in passing along information to me.”

Cupido begin rapporteer. Hy gee hulle basiese agtergrond oor Richter en Alibi.co.za. Hy sê roof as motief kan uitgeskakel word, want die slagoffer se beursie was nog in sy kar en sy selfoon is by hom in die sand gevind.

Toe Vaughn lieg oor hoe hy en Griessel gisteraand Stellenbosch toe is, begin Bennie se gedagtes dwaal. Het hy regtig gisteraand ’n ou probeer moer? Hy het in sy ses-en-veertig jaar op hierdie aarde nog nooit aggressief geraak as hy gedrink het nie. In die ou dae het dit hom los en lekker gemaak, die grapgat van Moord-en-Roof.

Maar hy kan nie alles van gisteraand so mooi onthou nie.

Hy fokus weer op Cupido, wat sê: “Bennie and I agree that the girlfriend is lying about the dagga. We’re not sure about the sex in the car. But we need toxicology on the body, and we need it quickly.”

“I will do my best,” sê Mbali. Maar hulle weet toksikologie-toetsing is een van die Valke se grootste kopsere. Anders as molekulêre diagnose wat deur die SAPD se forensiese laboratorium gedoen word, val toksikologiese analise onder die Departement van Gesondheid, wat landwyd net oor drie laboratoriums beskik wat dit kan hanteer. ’n Verslag neem soms tot ses na twaalf maande om ’n speurder te bereik.

“And we urgently need a post mortem. Richter went missing twenty-two days ago, but I saw the body last night, and I’m pretty sure he’s only been dead for about a week.”

“Jissis,” sê kaptein Frank Fillander. En dan dadelik: “Sorry, major,” want Mbali duld nie sterk taal nie.

“That’s the kind of thing we have to keep out of the media, please,” sê Cloete. “Don’t discuss it with anybody outside this group. They’ll go ballistic.”

“Yes. That is an order,” sê Mbali.

“Any torture marks on the body?” vra Vusi Ndabeni.

“Nothing obvious, but I only saw the front side of the upper body. It is clear he was strangled with something.”

“I’ll talk to Salt River,” sê Mbali. “You’ll get your post mortem report by tonight.” Met stille selfvertroue.

“Okay, thanks,” sê Cupido. “There’s a hell of a lot of work to be done, so let’s get started. I’ve printed out all the articles on Richter that John sent me. If you could all read them, please.”

Majoor Kaleni knik haar kop goedkeurend. Cupido moet konsentreer om hom nie te vererg nie. Het sy gedink hy is ’n pampoen?

“Willem,” sê hy vir kaptein Liebenberg, “if you could do the interview with the mother, Bernadette Richter. Uncle Frankie, I’d like you and Vusi to get all the forensic stuff to the PCSI, and the cellphone records to Philip. We need a web.” Kaptein Philip van Wyk en sy span van IMC, die Valke se Inligtingsbestuursentrum, gebruik rekenaarprogrammatuur om ’n spinnerak van verbintenis te trek tussen alle selfoonoproepe of SMS’e, vanaf ’n sentrale nommer.

“Right,” sê Frankie Fillander.

“There was a phone found near Richter’s body. The Table View docket says the phone is stone dead. It’s now with Forensics in Plattekloof. If you could get it to Lithpel and see if he can get it going again. If it’s Richter’s phone, we also need Lithpel to look at his Tinder account.”

“What is Tinder?” vra Mbali Kaleni.

“It’s a dating app for phones.”

“A dating app?”

“Yes, major. To meet people, to get a boyfriend. Or a girlfriend.”

“Hayi,” sê Mbali in afgryse.

“Richter met the girlfriend, Cindy Senekal, through Tinder. But there might be other women too …” Hy wend hom weer tot Fillander en Ndabeni: “Also get Lithpel to look at Facebook, Twitter, Instagram, the usual suspects. Richter was in the tech industry, so he’s probably into all that stuff. Bennie and I are going to the Alibi offices now …”

* * *

In die kar, op pad na Alibi.co.za se kantore op Stellenbosch, sê Griessel: “Dit was nie Mbali se skuld nie, Vaughn. Sy’t my eintlik ’n guns gedoen.”

Cupido bestuur. Hy kyk net met ’n skepties geligde wenkbrou na sy kollega.

“Vollie het … as Vollie gedrink het, sou hy nie …”

Cupido maak ’n geluid van volkome ongeloof.

Griessel lig sy hand, ’n gebaar wat sê hy verwag nie dat iemand sal verstaan nie.

Tot sy verstomming reageer Cupido glad nie. Hulle ry in stilte, tot Vaughn sê: “As jy die goed oor Richter wil lees …” Hy beduie na die agterste sitplek.

Griessel wonder wat in Vaughn gevaar het. Maar hy knik net, neem die lêer, maak dit oop en begin lees.

* * *

Die adres wat Cupido by Cindy Senekal gekry het, is in Distillerystraat, anderkant die Stellenbosch-begraafplaas in Bosman’s Crossing. Hulle identifiseer die gebou – ’n ou fabriek wat keurig opgeknap is – toe hulle die kudde mediamense sien wat saamdrom voor die deur. Drie sekuriteitsbeamptes staan met hul rug na die voordeur, arms voor die bors gevou, om die verslaggewers, fotograwe en een TV-kameraman uit te hou. Daar is geen ander, opsigtelike aanduiding dat dit Alibi se kantore is nie.

“Die sirkus is al hier,” sê Cupido. “Send in the clowns.”

Die speurders parkeer voor die Pane e Vino-restaurant skuins oorkant, haal solank hul eieningskaarte uit, en loop dan om die media. Die vrae kom onmiddellik. Is julle van die Valke? Het julle ’n verdagte? Was dit iemand by Alibi? En die onvermydelike Het almal alibi’s? Dan ’n gelag en die geknetter van kamerasluiters.

Hulle stap kop omlaag, ignoreer alles en gaan wys hul kaarte vir sekuriteit. Eers toe hulle by die glasvoordeur kom, sien hulle die klein bronsplaatjie: Alibi.co.za. Head Office.

Binne is dit groot oop ruimtes, ’n mengsel van ou en nuwe fasades, baie glas en die spatsels helder kleure van baldadige abstrakte kuns op groot, spierwit doeke.

En dit is spookagtig stil, net die klein oproer van buite hoorbaar. Hulle kan groepies werknemers – meestal jonk – sien wat gedemp en verslae staan en praat. Sommige huil.

Die ontvangstoonbank is ’n lang, getekstureerde tafel van Oregon-den. Die vrou daaragter lyk of sy nog op skool moet wees. Haar gesig is stroef. Cupido wys sy SAPD-eieningskaart en vra of hulle met Desiree Coetzee kan praat. Sy fluister in die telefoon, vra dat hulle net ’n oomblik moet wag en wys na twee elegante bruin leerbanke. Cupido bedank haar. Hulle gaan sit, daarvan bewus dat al hoe meer van die personeel na hulle begin staar.

“Funny dress code,” sê Vaughn, want dis T-hemde, denims, selfs ’n paar kortbroeke, net waar jy kyk. “Major Mbali’s worst nightmare.”

“Jy behoort tuis te voel,” sê Griessel.

“Sy’t nog nie ’n woord gesê oor my klere nie. En toe maak sy my JOC leader. Ek sweer sy’t ’n scheme. Ek weet nog nie wat dit is nie, ma’ ek sê jou nou, dit gaan nie werk nie.”

Die bruin vrou wat by ’n houttrap afkom, is beeldskoon. Sy dra ’n knielengte kortbroek, ’n wit T-hemp en sandale, haar bene lank en lenig. Gitswart hare hang oor haar skouers. Maar dit is haar oë wat vir Cupido vasvang – skakerings en spatsels goud en koper, soos dié van ’n leeu.

“Ek is Desiree Coetzee,” sê sy en steek haar hand eerste uit na Griessel.

Hoekom werk dit altyd só, wonder Cupido. Almal assume die whitey cop is in charge. Hy moet werk om sy verbasing oor Desiree Coetzee weg te steek. Hy het ’n wit vrou verwag. Soort van ’n middle-aged managerial spinster type, Coetzee is nie ’n vreeslik algemene coloured van nie. En nou hierdie bronze beauty …

Hy wag vir sy beurt, skud haar hand, sien die perfekte tekstuur van haar vel en sê: “Ek is jammer vir julle loss. Ek is die Valke se Joint Operations Command leader op hierdie case. Ek het gisteraand try bel, ek wou nie gehad het julle moet in die koerante lees van die ding nie.”

“Ek het vanoggend die boodskap gekry, maar daar was nog nie tyd …”

“Ek verstaan, miss Coetzee. Kan ons iewers praat?”

Desiree Coetzee kyk na die mediaskrum buite. Sy sug. “Kom na my kantoor toe.”

Cupido moet homself dwing om nie na haar bene te kyk toe hulle agter haar die trap uitklim nie. En hoe het so ’n classy chick opgeëindig by ’n company soos dié? Dank Vader hy’t besluit om vir Benna te babysit vanoggend, en nie vir Mooiwillem Liebenberg saamgebring nie. Dis wat hy dink, net voor negeuur op Donderdag 18 Desember.