Читать книгу Opowieści na dobranoc dla młodych buntowniczek - Элена Фавилли - Страница 13

W owym czasie władze Związku Radzieckiego zakazywały czytania wielu książek. Niektóre z nich napisali ulubieni autorzy pewnej małej dziewczynki o imieniu Anna. Rodzice Anny przemycali jej ukochane książki, a ona je czytała i radowało się jej serce.

Anna dorosła i została dziennikarką.

Kiedy po rozpadzie Związku Radzieckiego region zwany Czeczenią chciał się odłączyć i stać niepodległym krajem, władze Rosji wysłały tam wojska, żeby temu zapobiec. Wybuchła straszliwa wojna. Anna postanowiła, że musi ją opisać. Chciała przekazać światu, co naprawdę dzieje się w Czeczenii. Władzom Rosji zupełnie się to nie spodobało.

– Dlaczego ryzykujesz życie? – zapytał kiedyś Annę mąż.

– Ryzyko jest wpisane w mój zawód – odparła. – Wiem, że coś mi się może stać. Ale chcę, żeby dzięki moim artykułom świat stał się lepszy.

Wydarzyło się wiele złego, lecz Anna była nieustraszona.

Kiedyś musiała przez całą noc biec przez czeczeńskie góry, żeby uciec przed rosyjskimi służbami bezpieczeństwa. Ludzie z obu stron konfliktu chcieli ją powstrzymać przed wyjawieniem prawdy – ktoś nawet dosypał jej do herbaty trucizny, żeby się jej pozbyć. Pomimo tych niebezpieczeństw Anna dalej odważnie głosiła prawdę o wszystkim, co widziała.

Anna wielokrotnie ryzykowała życie, aż w końcu zginęła w obronie prawdy, którą opisywała po to, by zmienić świat na lepsze.

URODZONA 30 SIERPNIA 1958, ZMARŁA 7 PAŹDZIERNIKA 2006

ROSJA

ILUSTRACJA:

LEA HEINRICH

„LICZY SIĘ INFORMACJA,

A NIE TO, CO O NIEJ SĄDZIMY”.

– ANNA POLITKOWSKA