Читать книгу Opowieści na dobranoc dla młodych buntowniczek - Элена Фавилли - Страница 8

Prawie sto lat temu przyszła na świat dziewczynka, która została wybitną baleriną, choć była niewidoma.

Na imię miała Alicia.

Najpierw miała zdrowe oczy, wspaniale tańczyła i właśnie rozpoczynała wielką karierę, gdy zachorowała. Jej wzrok coraz bardziej się pogarszał. Całymi miesiącami musiała leżeć nieruchomo w łóżku, ale że nie mogła żyć bez baletu, tańczyła, jak umiała: „Tańczyłam w wyobraźni. Ociemniała, nieruchoma, przykuta do łóżka nauczyłam się roli Giselle”.

Pewnego dnia primabalerina słynnego nowojorskiego zespołu baletowego doznała tak poważnego urazu, że nie mogła wystąpić w spektaklu. Poproszono Alicię, by ją zastąpiła. Już wtedy niedowidziała, ale jak mogła odmówić? Okazało się, że to balet Giselle!

Gdy zaczęła tańczyć, publiczność z miejsca ją pokochała.

Tańczyła z ogromnym wdziękiem i bez wahania, choć ledwo widziała. Przyuczyła swoich partnerów scenicznych, by w porę stawali dokładnie tam, gdzie trzeba.

Jej styl był tak niepowtarzalny, że zaproszenia dla niej i jej zespołu płynęły z całego świata. Ale marzeniem Alicii było sprowadzenie tańca klasycznego do ojczyzny, na Kubę.

Po licznych wojażach w końcu się to udało i zaczęła uczyć baletu w rodzinnym kraju. Założyła Zespół Baletowy Alicii Alonso znany później jako Ballet Nacional de Cuba.

URODZONA 21 GRUDNIA 1921

KUBA

„TANCERZE POWINNI CZERPAĆ

ZE WSZYSTKICH DZIEDZIN SZTUKI”.

– ALICIA ALONSO

ILUSTRACJA:

ANA JUAN