Читать книгу Opowieści na dobranoc dla młodych buntowniczek - Элена Фавилли - Страница 22

W sierocińcu w środkowej Francji, pod opieką zakonnic w czarno-białych habitach, żyła sobie kiedyś dziewczynka, która nazywała się Gabrielle Chanel.

Dziewczynki uczyły się tam szyć, ale nie miały szansy przebierać w kolorach. Używały tych samych tkanin, co siostry zakonne, więc ich lalki też nosiły się na czarno-biało!

Kiedy Gabrielle dorosła, za dnia pracowała jako krawcowa, a nocą jako artystka estradowa. Żołnierze z baru, w którym śpiewała, nazywali ją Coco i ten przydomek przylgnął do niej na dobre.

Coco marzyła o własnym butiku w Paryżu. Pewnego dnia zamożny znajomy pożyczył jej pieniądze, żeby spełniła swoje marzenie.

Ubrania Coco wyglądały rewelacyjnie, choć uszyto je z niewymyślnych tkanin. „Gdzie pani to kupiła?” – dopytywały paryskie modnisie. „Sama uszyłam – odpowiadała Coco. – Proszę przyjść do mojego sklepu, to uszyję też paniom”.

Firma szybko się rozrastała i wkrótce Coco mogła oddać pożyczone pieniądze.

Jej najpopularniejszym projektem była klasyczna sukienka zwana małą czarną. Dzięki Coco barwa kojarzona dotychczas z pogrzebem zyskała wieczorowy i elegancki charakter.

Fasony wielu współczesnych ubrań wzorowane są na pomysłach Coco Chanel, projektantki, która zaczynała od szycia lalkom ubranek ze skrawków czarno-białych habitów.

URODZONA 19 SIERPNIA 1883, ZMARŁA 10 STYCZNIA 1971

FRANCJA

„NIEKTÓRYM SIĘ ZDAJE,

ŻE LUKSUS TO PRZECIWIEŃSTWO UBÓSTWA.

NIEPRAWDA. TO PRZECIWIEŃSTWO BEZGUŚCIA”.

– COCO CHANEL

ILUSTRACJA:

KAROLIN SCHNOOR