Читать книгу Opowieści na dobranoc dla młodych buntowniczek - Элена Фавилли - Страница 23

W małym domu przy moście mieszkała sobie dziewczynka o imieniu Cora, która uważała się za poetkę.

Jej rodzina miała odmienne zdanie. Rodzice nie chcieli, żeby czytała książki, i nie zamierzali jej posyłać do szkoły średniej. Uważali, że jej zadaniem jest znalezienie odpowiedniego męża i założenie rodziny.

Kiedy Cora dorosła, zakochała się w pewnym mężczyźnie i wyszła za niego. Przenieśli się do wielkiego miasta, a po jakimś czasie urodziło im się czworo dzieci. Cora imała się różnych zajęć, byle tylko zapewnić dzieciom dostęp do nauki.

Chociaż jej życie wypełniała praca, nigdy nie zapominała, że jest poetką. Codziennie pisała wiersze.

Kiedy ukończyła sześćdziesiąt lat, przeniosła się z powrotem do domku przy moście. Uznała, że już najwyższy czas rozpocząć karierę poetki. Nadal jednak potrzebowała pieniędzy na utrzymanie, więc zaczęła wypiekać ciasta i sprzedawać je przed domem wraz ze swoimi wierszami.

Jej dzieła szybko zaczęli doceniać inni poeci i pisarze. Zdobywała liczne nagrody i medale, a w wieku siedemdziesięciu pięciu lat wydała swój pierwszy tomik poezji.

Podczas pracy w cukierni udzielała wywiadów dziennikarzom z całego kraju, a po ich wyjeździe zasiadała przy biurku i pisała dalej, owiewana smakowitymi zapachami babek, tortów i ciasteczek.

URODZONA 20 SIERPNIA 1889, ZMARŁA 10 KWIETNIA 1985

BRAZYLIA

„TO JA JESTEM TĄ KOBIETĄ,

KTÓRA WSPIĘŁA SIĘ NA GÓRĘ ŻYCIA,

ODRZUCAJĄC KAMIENIE I SADZĄC KWIATY”.

– CORA CORALINA

ILUSTRACJA:

ELENIA BERETTA