Читать книгу Opowieści na dobranoc dla młodych buntowniczek - Элена Фавилли - Страница 21

Była raz sobie dziewczyna, która musiała zmienić imię. „Ej, Mariso!” – wołały do niej koleżanki. Nikt nie wiedział, że naprawdę ma na imię Claudia: to mogło być zbyt niebezpieczne.

Claudia żyła w czasach, gdy we Włoszech rządził tyran, niejaki Benito Mussolini. W czasach jego dyktatury nie można było czytać pewnych książek, oglądać pewnych filmów ani głosić swoich poglądów, nie odbywały się też wolne wybory.

Claudia wierzyła w wolność i postanowiła zwalczać tego człowieka ze wszystkich sił, dołączyła więc do oddziału partyzantów (po włosku partigiani), żeby pomóc w obaleniu dyktatora.

Oddział Claudii tworzyli sami studenci. Spotykali się potajemnie po wykładach i wydawali własną gazetę. Ale jak mieli rozgłaszać swoje wiadomości, skoro wszędzie roiło się od policji Mussoliniego?

Claudia była niebywale śmiała. Przez niemal dwa lata jeździła rowerem po mieście od jednej kryjówki do drugiej, doręczając prasę i przekazując informacje. W końcu nadszedł kres reżimu. Kiedy w radiu obwieszczono, że Włochy są wolne od faszyzmu, ludzie wyszli na ulice świętować.

Marisa vel Claudia miała przed sobą ostatnie zadanie. Z kilkoma partyzantami wkroczyła do redakcji popularnej włoskiej gazety „Corriere della Sera” i oficjalnie uwolniła ją od obowiązującej od dwudziestu lat cenzury. Dziennikarze mogli w końcu pisać prawdę, a znajomi Claudii używać jej prawdziwego imienia.

URODZONA W LUTYM 1922, ZMARŁA 4 LIPCA 2016

WŁOCHY

ILUSTRACJA:

CRISTINA PORTOLANO

„PRAGNIENIE WALKI O WOLNOŚĆ

SILNIEJSZE JEST OD STRACHU”.

– CLAUDIA RUGGERINI