Читать книгу Strach jest grzechem - Fallaci Oriana Fallaci - Страница 6

Książka zawiera sto dziewiętnaście dokumentów epistolarnych skierowanych do różnych adresatów oraz niektóre listy wysłane do Oriany i reprodukowane na fotografiach na wkładce. Tytuł: Strach jest grzechem pojawia się wraz z wieloma wykrzyknikami na okładce teczki, w której Oriana przechowywała pewne brudnopisy.

Listy zostały ułożone w porządku chronologicznym i pochodzą z całego życia Oriany Fallaci, od jej dziennikarskiego debiutu aż do ostatnich batalii na kilka miesięcy przed śmiercią. Największa ich część dotyczy miłosnej relacji z Alekosem Panagulisem i jego tragicznej śmierci. Jest bardzo prawdopodobne, że listy te ocalały niemal w komplecie, także dlatego, że Oriana sięgała do nich, by wykorzystać je podczas pisania Un uomo. Brakuje natomiast licznych listów pisanych do dwóch innych kochanych przez nią mężczyzn: do Alfreda Pieroniego (Oriana zachowała kilka brudnopisów, wiadomo jednak, że w roku 1958 i 1959 wysłała co najmniej setkę listów; przechowuje je jego spadkobierca) oraz do François Pelou (również w tym wypadku pozostało jedynie kilka brudnopisów, natomiast listy od Pelou zostały zwrócone nadawcy, kiedy ich związek się skończył). Istnieją jeszcze inne kompletne zbiory korespondencji, których celowo nie włączyliśmy do tej książki, mającej ukazać raczej przebieg całego życia Oriany Fallaci niż naturę jej poszczególnych związków przyjacielskich czy uczuciowych.

Wszystkie zamieszczone tutaj listy są dokumentami nigdzie przedtem niepublikowanymi z wyjątkiem dwóch listów otwartych ogłoszonych na łamach „L’Europeo” – do Henry’ego Kissingera i Piera Paola Pasoliniego po jego śmierci – które postanowiliśmy przedrukować z uwagi na ich znaczenie dla egzystencjalnej ramy tego zbioru.

Listy zostały opatrzone przypisami, kiedy było to konieczne dla ich zrozumienia, a na końcu książki znajduje się lista miejsc, archiwów oraz rozmaitych źródeł włoskich i zagranicznych, skąd pochodzą, oraz wskazówka, czy mamy do czynienia z oryginałem, czy z brudnopisem, oraz w jakim języku zostały napisane.

Sama Oriana przechowała wiele brudnopisów, jednak nie ma przy nich odpowiedzi, co w pewnych wypadkach utrudniło ich skomentowanie; dla niektórych listów nie dało się ustalić czasu ich napisania nawet na podstawie pieczątek pocztowych, gdyż brakuje kopert, natomiast brudnopisy nie zostały opatrzone datą.

Transkrypcja dokumentów była wierna z wyjątkiem niektórych transliteracji albo pisowni toponimów, które ujednolicono zgodnie z normami wydawniczymi. Poprawiono jedynie zwykłe błędy, zachowano natomiast wszystkie wyrażenia typowe dla Fallaci rozpoznawalne także w jej utworach literackich.