Читать книгу [vii] - Gilbert Gibson - Страница 17

jou oë lê soos dooie vullens

bokant jou wange na ’n uit-

breking van perdesiekte

die wenkbroue daaroor

die kleur van brommers in die son

soos klippe in die veld lê jou oë

en ’n roering wat die wind oor die gras

aan skaduwees heg

waai deur jou mane

jou oë dryf in bloed onder jou voorkop

die wimpers gevul met inkennigheid

ek wil jou ribbe inval soos runderpes

die lyf infekteer en stilletjies wegsluip

voor die vlerkklap van aasvoëls

wil van jou besit neem soos

’n slaak van verligting

jou keel is blinkvos jou mond

’n lang dun spleet om

’n geroesde stang